Week 3 in Canada (part 2/3: Niagara Falls)

Toen ik donderdag ochtend wakker werd bleek mijn enige kamergenootje ook Nederlands te zijn (te zien aan haar oranje bloemenketting die aan haar tas zat). We kletsten even en vervolgens stapten we naar beneden voor het ontbijt. Deze bestond - lekker amerikaanse stijl- uit muffins en fruit. Gelukkig bleek er wel stroom te zijn tussen acht en elf dus ook konden we thee maken met heet water. Ik moet zeggen dat het hostel mij op dit moment erg tegen zat maar toen ik even later met de eigenaren in gesprek kwam maakte hun gastvriendelijkheid alles goed. Wat werd ik goed geinformeerd over alle activiteiten rondom de Niagara Falls, en niet alleen de standaard toeristische babbel. We werden aangeraden om een 'hike' te doen ietsjes verderop om zo uit het drukke gedeelte van de watervallen te komen maar wel een tof stuk van de natuuromgeving te zien. Aangezien Myrthe, het andere Nederlandse meisje, deze hike wou gaan doen gooide ik mijn planning om en gingen we even later samen op pad. Na een half uur in de rij staan had ik eindelijk mijn busticket en stapten we in de bus naar het startpunt van de hike. Of beter gezegd wandeling want de hike bleek veel minder heftig dan verwacht. Desalniettemin echt heel erg mooi en superfijn om even uit het toeristische gevoel te zijn. Samen met myrthe liep ik via vage weggetjes langs de rand van de rivier naar de 'Whirpool', een plek in de hoek van de rivier waar water 24 uur rondspint voor het er weer uitkomt. We kwamen nog een ouder stel tegen dat een stuk met ons meeliep en wat foto's van ons maakte. En geslaagde wandeling dus die aan het einde iets zwaarder werd door een megatrap omhoog (na Vancouver viel die overigens duizend mee). Eenmaal boven liepen we een stuk naar links om hier weer in de bus te stappen naar de Niagara Falls. Ik nam afscheid van Myrthe en ging alleen weer verder.

Aangezien er aan de overkant, de Amerikaanse kant, andere en meer toeristische attracties waren besloot ik om de brug over te steken. De douane controle bleek makkelijker dan verwacht, ik moest wat vingerafdrukken afgeven en wat vragen beantwoorden. Na even lachen met de politie agent stond ik even later met een dagvisum weer buiten. Ik liep meteen door naar de attracties. Bij het infocentrum kocht ik een dagpas en aangezien het erg warm was besloot ik meteen af te koelen op de boot. Eerst nog even op het uitzichtplatform bovenop genieten van de beelden en toen door naar beneden met de lift. De rij voor de boot viel me alles mee (ik hoefde letterlijk niet te wachten) en kon zo 'instappen'. Snel nog even mijn poncho aan (ORANJE, zat al vijf maanden in mijn backpack te wachten op dit moment) en toen vaarden we in de richting van de watervallen. Wauw, echt sprakeloos was ik toen ik eenmaal vlakbij dit wonder was. En nat ook, een miezerregen kwam mij tegemoet. Na vele foto's, Oh's en Ah's vaarden we weer terug naar de kant. Hier ging ik weer gauw naar boven met de lift om vervolgens boven terug naar het infocentrum te gaan om hier af te koelen bij een soort informatiefilm over avontuurlijke dingen rondom de Niagara Falls (touwlopen e.d.). Eenmaal afgelopen liep ik naar de andere zijkant van de watervallen om hier mij echt waterproof te maken (ik kreeg zelfs sandalen) voor de volgende attractie; de Cave of de Winds. Eerst moest ik wederom weer met de lift naar beneden en door een lange tunnel zodat ik bij de onderkant van een waterval uitkwam. Eenmaal hier waren een aantal trappen en platforms die als je die volgde naar het 'hurricane' platform leidde, hier stond ik werkelijk een paar meter van de waterval af. Nou dat kon je voelen ook, je kon er nauwelijks blijven staan op twee voeten. Zeikernat kwam ik er even later vandaan. Supervet. Eenmaal boven droogde ik al gauw op in de zon. Ik nam een fancy oldstijl tourbusje terug naar de andere kant om hier nog een stukje verder te rijden voor een kort bezoek aan het aquarium en een disoverycentrum. Beiden niet zo boeiend en wat verouder maarja, inbegrepen in de dagpas dus dan moest ik het natuurlijk ook bezoeken. Nadat ik alles gezien had maakte ik nog een selfie met een amerikaans verkeersbord om vervolgens weer terug naar Canada te lopen. Het beste uitzicht van alles had ik overigens op de brug zelf, supermooi. En lekker rustig, weinig mensen maken de oversteek. Onderweg naar het hostel haalde ik nog een heerlijk verkoelend ijsje. Eenmaal op de kamer besloot ik even te douchen. Heerlijk verfrist kletste ik wat met de eigenaren en ontdekte ik dat een groep van het hostel naar een pub ging voor avondeten. Aangezien koken nog steeds onmogelijk was besloot ik maar mee te gaan. De groep bleek superaardig, een familie en een stel. Helaas allemaal franstalig dus die avond werd mijn frans goed op de proef gesteld. Het kostte veel energie maar ik had echt een gezellige avond met -gelukkig- af en toe ook wat engelse gesprekken. We liepen via de rivier weer terug, wierpen nog een blik op de verlichtte watervallen om vervolgens in het hostel in bed te duiken. Dikke luxe dit keer voor mij want ik had deze keer mijn kamer voor mij alleen. 

Vrijdag werd ik dan ook vroeg maar heerlijk uitgerust wakker. Tijd voor luieren gunde ik mezelf niet dus ik liep al gauw naar beneden om hier met wat van de fransen te ontbijten. Toen ik net op het punt stond om weg te gaan vertelde een van de eigenaren dat een meisje die die ochtend was aangekomen ook van plan was om een fiets te huren. Ze zou tien minuten later terugkomen dus ik besloot op haar te wachten. Aangezien ze maar niet kwam opdagen liep ik uiteindelijk zelf naar de fietsverhuurder. Toen ik bijna op het punt stond om weg te fietsen kwam de eigenaar er aan met het eerdergenoemde meisje. Hoefde ik alsnog niet alleen de dag door te brengen, best handig zo'n mediator haha. Van de fietsverhuurder kregen we een kaart en even later gingen we op pad richting Niagara on the Lake. Er volgde en ietwat rare maar uiteindelijk best gezellige fietstocht. Het meisje bleek een dertigjarige vrouw uit Duitsland, Andrea. Ze zei niet zo heel erg veel maar met veel vragen hield ik ons toch aan de praat (ze vond me vast een grote kletskous). Na  dik anderhalf uur rijden langs de rand van de rivier, de whirpool, oude oorlogsmonumenten en vele wijngaarden kwamen we uiteindelijk bij Niagara on the Lake. Een klein oud plaatsje met letterlijk 1 winkelstraat. We liepen wat langs de touristische winkeltjes, haalden wat eten bij de supermarkt en plofte in het park neer voor een simpele picknick. Vervolgens liepen we nog naar het water om hier uit te kijken over het megagrote meer ('is dit werkelijk waar geen oceaan?'). Vervolgens waren we het er beiden over eens dat er niet veel meer te zien was, met veel tussenstops om foto's te maken reden we weer terug naar de Niagara Falls. Ook bezochten we nog een ver over de top souvenircentrum. Eenmaal bij de watervallen reden we een stukje verder door om hier uit te komen bij het punt voor de watervallen beginnen, dus het vlakke snelle gedeelte. Echt tof om het water van deze kant naar beneden te zien vallen en de mist zien op te stijgen. We waren er precies op het juiste moment want door de stand van de zon waren er zelfs regenbogen te zien in de mist, echt tof. Na even genieten brachten we de fietsen weer terug naar de verhuurder om vervolgens bij het hostel ons vol te tanken met water. We bleken op dezelfde kamer te slapen en relaxte daar gewoon even allebei. Ik nam een heerlijke douche en na die tijd bleek ik van de stroom gebruik te kunnen maken dus ik greep meteen de kans om eindelijk wat eten te koken. Beneden haalde ik al mijn meegebrachte spullen op (dat zat natuurlijk nog in de koelkast die wel werkte). Boven maakte ik pasta met spinazie. Er was ook een duitse jongen, Jan, die ook boodschappen had gedaan. Met hem kletste ik een eind weg terwijl Andrea ondertussen ook wat eten kookte. Na de pasta besloot ik om ook maar meteen havermoutpap te maken om de volgende dag mee te nemen. Alles deed ik in bakjes en kon weer terug de koelkast in. Beneden kletste ik weer lekker veel met de eigenaren, ik betaalde alvast (kreeg voor alle gebreken een korting) en liep vervolgens naar de Starbucks om hier van de Wi-Fi gebruik te maken. Och wat erg... Ik haalde nog wat souvernirtjes voor mijn grote Canadeze vrienden en snelde toen weer naar het hostel waar we met een groep hadden afgesproken. Vrijdagavond was er namelijk vuurwerk en dat wouden we niet missen. Ik ontmoette in vijf minuten nog tien nieuwe mensen en we kletsten supergezellig. Samen keken we naar het mooie maar niet superindrukwekkende vuurwerk. Ik ben er nog steeds niet over uit dat zo'n natuurwonder als de Niagara Falls zo'n mega toeristische attractie is met alle bijbehorende onzin. Na het vuurwerk waren we allemaal erg moe dus liepen we al gauw weer terug naar het hostel. Hier pakte ik mijn backpack voor het grootste gedeelte in en dook in snel in bed.