Week 3 in Canada (part 1/3)

In plaats van rustig aan doen wordt het alleen maar drukker hier in Canada. Mij hoor je niet klagen hoor maar wat een week, bomvol leuke dingen en weer even alleen op avontuur. Bereid je voor op een lang verslag. Laat ik beginnen met de eerste dagen van deze week:

Maandag sliep Jude 's ochtends erg lang uit vanwege het drukke weekend ervoor en was ik dus een keer voor mijn wekker wakker (haha). Nadat iedereen opgestaan was aten we natuurlijk een ontbijtje. Omdat we wat laat waren was fietsen geen optie meer en werd Jude met de auto naar school gebracht. We reden met Myra door naar de boerderij om hier een uurtje aardbeien te plukken. Ik heb in mijn hele leven nog nooit zoveel aardbeien gezien, wat een hemelse plek! Eentje in het mandje, eentje in het mondje... Myra vond het vooral heel erg leuk om stro te plukken, haar mandje zat binnen de kortste keren vol ;) Even later reden we voldaan met 6 liter aardbeien terug. Lekker! Eenmaal thuis werd Myra snel in bed gelegd, ik regelde ondertussen wat laatste dingen voor de Niagara Falls. Toen Myra eindelijk sliep maakten Gerrian en ik snel een overlevingspakket klaar voor de voetbalwedstrijd die dag, ook ruimden we het huis wat op zodat de schoonmaakster ietsjes makkelijker alles kon fatsoeneren. Toen was het alweer tijd om op pad te gaan, Myra werd uit haar winterslaap gehaald en we sprongen snel in de auto richting Jude zijn school om even later door te rijden naar de pub. Dit keer waren we ruim op tijd weggegaan maar de snelweg bleek opnieuw niet onze geluksroute dus stonden we niet veel later stil in de file. Net voor de aftrap kwamen we aan in de pub, zonder autovlaggetje want die waren we halverwege tot schrik van Jude verloren op de snelweg. Wel in vol oranje tenue en klaar om te juichen voor Holland. Nou, dat hebben we geweten. Wat. Een. Wedstrijd. Eenmaal afgelopen speelde Jude nog wat buiten met een vriendje in de pannakooi, supergrappig hoe hij zijn 'eerste goals' maakte. Het was nog niet tijd om naar huis te gaan want eerst stond er nog een bezoek aan de paarden van de Royal Mountaid Police op het programma. We kregen een superinteressante rondleiding daar, echt tof om die perfect gefokte paarden te zien. Ze werden getraind voor de Musical Ride die een aantal dagen later in Ottawa begon. Na de rondleiding reden we door naar huis met een aantal tussenstops. Eerst bezochten we een schoenenwinkel die overigens niet de gezochte schoenen hadden. Even later stopten we tot het grote plezier van Jude bij het vliegveld om hier twee vliegtuigen over ons hoofd te zien vliegen, vlak voor de landing. Stiekem vonden Gerrian en ik het ook supercool. Na dit vliegtuigjes kijken reden we toch echt door naar huis waar ik meteen in de sportkleding schoot om een rondje hard te lopen. Toen ik terugkwam kon ik aanschuiven voor het avondeten, selfmade pizza's en als toetje zelfgemaakte pudding. Echt wel lekker. Aangezien het nog niet zo laat was sprongen Jude, Gerrian en ik op de fiets naar de bibliotheek om deze een bezoekje te brengen. Even later kwamen we voldaan thuis, ik sprong meteen onder een verfrissende douche en Myra en Jude werden naar bed gebracht. 's avonds maakten we alle aardbeien klaar voor vriezergebruik (heel veel kroontjes pellen) en stapten we lekker laat met een aardbeienbuik in bed.

Dinsdagochtend kreeg Gerrian een uitslaapmomentje en maakte Joel een heerlijk havermoutontbijtje klaar. Aangezien het de laatste dag was dat het kon had ik aan Jude beloofd om hem naar school te brengen op de fiets. Helaas bleek het weer niet zo mee te zitten. Als echte Nederlanders stapten we in vol regenpakornaat naar buiten. Er volgde een melig fietstochtje vol met waterbussen en steenvissen (je moet toch wat in de stromende regen). Met een potje plasspringen kwamen we even later de school binnen. Toen ik weer thuis was kon ik gelukkig mijn kletsnatte schoenen uitdoen. Ik waste mijn laatste spullen en pakte mijn backpack in voor mijn Niagra avontuur. Vervolgens was het eindelijk tijd om weer te facetimen (had ik toch echt wel behoefte aan). Ik vertelde mama even hoe erg ik het wel niet vond om thuis te komen -dat dan weer wel- en dat ik gelukkig nog bijna drie weken had. Met Gerrian genoot ik van een kopje koffie en een beschuit met aardbeien als lichte lunch (voorbereiding voor uit eten later die dag). We pakten onze zwemspullen bij elkaar en reden naar Jude om die op te pikken. Het was namelijk tijd voor zijn laatste zwemles dag. In het zwembad vermaakte hij zich eerst met de les en toen met zijn vriendjes. Ik vond zelfs zelf even de tijd om wat baantjes te zwemmen, heerlijk om even echt te bewegen in het water (de rest van het zwembad was goed bezet om het maar zo te zeggen). Na de zwemles en het vrije zwemmen begon het lekkerste gedeelte, met twee andere moeders en kids reden we naar de Sushi plek verderop om hier het einde van de laatste zwemles te vieren. Ik at echt heerlijk (genoeg andere dingen dan vis) maar donders wat was het een drukke bedoeling, de kids waren in de meerderheid..... Toen we eenmaal thuis kwamen was het alweer bed tijd dus Jude en Myra konden rechtstreeks naar boven. Er was nog een lange avond over dus samen met Joel en Gerrian speelde ik nog een paar uur een spelletje. Lekker veel lachen en gek doen, alhoewel Joel veel te goed was aangezien hij de kaarten nog herinnerde. Ach, een heerlijk avondje. 

Woensdagmorgen werd ik iets eerder wakker gemaakt door Jude. Ik sprong snel in de kleren die ik al klaar had gelegd. Pakte de allerlaatste spullen in en liep vervolgens -zwaar overdreven eigenlijk- met mijn megabackpack naar beneden. Dit keer meer gevuld met eten dan met kleren, alles voor geldbesparing en wel net zo makkelijk. Ik at nog snel een ontbijtje en stapte toen bij Joel in de auto. Hij zette mij af bij een busstop vlakbij zijn werk waar ik in de bus stapte naar het busstation. Eenmaal uitgestapt bleek ik een halte te vroeg waardoor ik alsnog een eind moest lopen, ach had ik alvast mijn dagelijkse workout gehad. Eenmaal bij het busstation moest ik even wachten, mijn ticket werd gecontroleerd en even later mocht ik in de bus 'boarden'. Deze bleek onverwachts superluxe, inclusief beenruimte en wifi. Echt wel chill voor de lange busreis die mij te wachten stond. In de bus las ik vooral mijn boek, surfte ik wat op mijn mobiel en kletste ik wat met mijn vage maar aardige buurman. Na dik vijf uur rijden kwam ik in Toronto aan. Aangezien ik hier een lange tussenstop had wou ik mijn bagage in een kluis stoppen en even Toronto verkennen. De kluis bleek helaas irritanter dan verwacht en de muntjesmachine uiteindelijk stuk. Goed, een half uur later zat mijn backpack veilig weggestopt en kon ik op pad. Heel veel tijd had ik niet meer over. Ik liep naar Dundas Square, een soort groot plein met veel straatartiesten. Hier vermaakte ik mezelf met een frozen yoghurt ijsje. Ik liep nog wat rond in een groot winkelcentrum om vervolgens weer terug te lopen naar de bus. Onderweg hopte ik nog even de starbucks in wat een koffie kon ik wel gebruiken. Tegen vijf uur stapte ik weer in de bus om twee uur later in het al te bekende Niagara Falls aan te komen. Taxi's en bussen waren ver te bekennen dus hier bleek mijn echte workout te komen, in de hitte liep ik een dik half uur naar het hostel. Wel via een megamagische route, langs de rivier die mij uiteindelijk naar de Niagara Falls bracht. Wauw, nog groter dan verwacht. En ook tof: ik kon Amerika zien. Letterlijk aan de overkant van de Rainbow Bridge was Amerika. Heel tof. Eenmaal bij het hostel werd ik al opgewacht door de superaardige eigenaren. Het was heel rustig in het hostel en 'iedereen' ging naar een pub om avond te eten. Ik sloeg deze uitnodiging af want ik was zo ontzettend moe. Het hostel verder was ietwat een avontuur op zich aangezien ze vanwege het overstappen naar zonne-energie geen normale stroomvoorzieningen hadden. Opladen van telefoons bleek lastig en ook later vernam ik dat koken lastig werd (de koelkast deed het ook al niet). Stond ik daar lekker met al mijn meegenomen voedsel... Ik besloot toch nog even een rondje door de drukste straat van Canada te lopen. Las Vegas in het klein, maar dan echt. DRUK. Overal vage museums, gokhallen, de raarste minigolf, fastfoodwinkels, snoepzaken en ga zo maar door. Je kan je het zo gek niet verzinnen. Toen ik eindelijk Wi-Fi had gevonden kon ik een berichtje verzenden dat ik goed aan was gekomen en vluchtte ik vervolgens snel weer terug naar het hostel. Hier stapte ik snel in bed, las ik mijn boek uit en viel ik na een verassend vuurwerk showtje -vanuit mijn raam- snel in slaap. Wat keek ik uit naar het echt ontdekken van de Niagara Falls.