Week 2 in Canada (part 2/2)

Vrijdag werd ik later dan verwacht wakker. Mijn wekker had me lekker een dagje uit laten slapen en ik stond dan ook in een lees huis op. Ik besloot snel een licht ontbijtje te nemen en dook even achter de computer, heerlijk genieten van de rust. Toen Gerrian even later terugkwam was er nogal gedoe met de buren (iets met veel klagen en gezeur vanaf hun kant, buurman bolderbast is geboren). Gerrian dook even later met Myra in bed en ik liep buiten heerlijk een rondje hard. Toen ik terugkwam lagen de dames nog steeds te pitten. Ik dronk even wat, nam uiteindelijk mijn ontbijtje die al klaarstond de hele ochtend (havermoutpap) en stond al klaar om Jude op te halen toen Gerrian net wakker werd. Even later sprong ik na een snelle douche toch op de fiets om mijn achterneefje op te pikken van school. Twee keer op een rij, gelukkig vind hij het niet erg. Eenmaal thuis at Jude snel een broodje en genoten we van een heerlijke smoothie om vervolgens in de auto te springen naar het Nature Museum. Dit museum was echt heel erg vet. Het gebouw alleen al was supermooi, de architectuur echt geweldig; een beetje een combinatie van een kasteel en een oud parlementsgebouw ofzo. Haha, lekker vaag weer. Helaas hadden zowel Gerrian als ik geen fototoestel bij ons dus ik heb het niet vast kunnen leggen. We bezochten bijna alles in het museum die ook lekker interactief was, van een vogelreddingshoekje tot een warmtemeter bij de zoogdieren. Na dik twee uur rondlopen stapten we voldaan weer in de auto terug richting huis. Eenmaal thuis had Joel al het eten klaarstaan, we genoten van kip uit de oven met simpel brood met salade. Vervolgens kleedde ik me gauw om want met Gerrian ging ik 's avonds op stap naar een of andere filmavond georganiseerd door een bevallingsgerichte thematische groep (dat heb ik er maar van gemaakt). Net op tijd kwamen we in het centrum aan waar we neerplofte voor een documentaire. Deze ging over het bevallen van natives in Canada en Australie. Superinteressant om te zien, word je toch even met je neus op de feiten gedrukt. Na de documentaire was het tijd voor een discussie/vragenrondjesding met een panel, net zoals die amerikaanse series op tv. Ik moet zeggen dat ik de manier waarop het gesprek werd gevoerd soms interessanter vond dan het onderwerp zelf, het probleem werd maar van een kant belicht waardoor alles naar mijn mening zwaar subjectief overkwam. Ook chagarijnige (zwangere?) moeders ontbraken niet bij deze avond. Haha, Gerrian en ik konden er wel om lachen. Tenminste, in het begin. Dankzij verkeersopstoppingen kwamen we erg laat weer thuis waar een wakkere Myra en Joel ons al op zaten te wachten. Nog even nadiscussieren en toen gauw in bed, het zou een druk weekend worden dus ik ging voor zoveel mogelijk slaap. 

Zaterdag werd ik later dan verwacht wakker gemaakt door Jude. Ik maakte mezelf snel klaar en stapte toen naar beneden waar de familie alweer aan de ontbijttafel zat. Het was weekend en dat betekende pannenkoeken, woehoe. Nadat we alles in hadden gepakt zaten we iets later dan verwacht in de auto richting het park voor de beruchte Teddyberen Picknick. -het valt me nu op dat we echt heel vaak in de auto stappen-. De picknick bleek een geniaal kinderevenement, iedereen neemt zijn favoriete knuffel mee en kan deze daar dan laten genezen bij de teddyberendokter, meenemen naar de tandarts en noem maar op. Ook waren er leuke en simpele spelletjes, een podium met optredens en wat kermisattracties. Jude zijn knuffel 'Moose' kreeg gips om zijn arm en Myra haar knuffel 'Konijn' werd grondig onderzocht bij de tandarts. Stiekem kregen bij alle stands de ouders een zware instructie terwijl de kinderen vermaakt werden met gratis spulletjes en kleurplaten. Gerrian en ik speelden nog Bingo (Gerrian had daadwerkelijk Bingo) dus toen we tegen de middag terugreden was de auto volgeladen met allerlei 'prijzen' en hebbedingetjes naast de gebruikelijke passagiers met meegenomen spullen dus letterlijk een volle bak. Eenmaal thuis doken we allemaal in bed, tijd voor een siesta. Helaas lukte mijn slaappoging niet echt dus een groot deel van de tijd bracht ik door op de computer. Mijn buik was het lichtelijk niet eens met mijn voedsel vandaag en ik voelde me dus ook niet helemaal goed. Ach, een beetje lamlendig kan ik wel handelen haha. Toen iedereen weer wakker was stapte ik na wat keukenactiviteiten met Jude en Gerrian naar buiten om wat bloemen te plukken voor kransen. We vierden namelijk de langste dag van het jaar en daarmee ook het begin van de zomer. Even later zaten we in de achtertuin de kransen te knutselen. We aten licht wat wraps en een deel van de zelfgemaakte zonnencake. Aangezien de kids wel even aan beweging toe waren (lees energie-overschot) besloten we om een eindje te gaan fietsen. Gerrian en ik zouden met Jude en Myra op stap en zo kon Joel alles rustig klaar zetten voor de feestelijke avond. Net voor vertrek viel Jude echter met zijn fiets waardoor hij daarna weigerde om er weer op te stappen. Na lang wikken en wegen werd uiteindelijk het fietskarretje achter Joel zijn fiets gezet en even later fietste ik met Jude ervandoor. Kreeg ik toch onverwachts nog een workout. Haha, het fietsen bleek gelukkig niet zo zwaar als dat ik had gedacht en we fietsten een aardig rondje. Eenmaal weer thuis had Joel heerlijk aardbeienijs gemaakt en zaten we even rustig aan tafel. Myra was echt te moe dus die werd alvast in bed gelegd. Ondertussen hield ik een stuiterende Jude bezig met het knutselen van een glowbug en het schrijven van een briefje voor de feeen, deze werd samen met een feeenmaaltje buiten neergelegd. Toen Gerrian ook weer beneden was kon het 'feest' pas echt beginnen. Met de kransen op deden we het zwartepietenkwartet (ach, waarom ook niet?). Vervolgens speelden we een rondje ganzebord. Toen het echt donker begon te worden las ik Jude met een zaklamp een boek voor terwijl Gerrian en Joel zich bezig hielden met wat burengedoe. Toen zij weer terugkwamen was het helemaal donker. Wauw, wat een fijn gezicht zo buiten met het vuur, de kaarsjes en lichtgevende ballonnen. De vuurvliegjes die af en toe zichtbaar werden maakten het extra magisch. We roosterden worstjes en marshmallows en genoten enorm bij het kampvuurtje. Wat een heerlijke avond. Toen ik tegen elven mijn bed in dook was ik echt wel toe aan even slapen maar het was het allemaal duizend waard. De start van de zomer kon voor mij niet beter zijn. 

Zondag werd ik ook niet wakker gemaakt door Jude. Toch wekte de kinderstemmetjes van beneden mij op, aangezien ik wist wat er op het programma stond sprong ik gauw in de kleren in plaats van mij om te draaien om verder te slapen. Eenmaal beneden kon ik net aanschuiven voor het ontbijt, wederom lekkere pannenkoeken! Nadat dit klaar was hielp ik wat mee met het inpakken van alle spullen en even later stapten we bepakt en bezakt in de auto. Op naar een natuurgebied ten noorden van Ottawa, in het franse gedeelte dus. Hier kwamen we een uurtje later aan. We lieten onze spullen achter bij een picknicktafel bij een soort strandje aan een supergroot meer en reden toen naar de verhuur verderop. Vandaag was het namelijk kano-dag. We vaarden heerlijk over het prachtige meer, maakten nog een stop bij een soort eilandje waar Jude allerlei spulletjes vond (zaklamp, vork, enz.) en kwamen via een heerlijke route terug bij het eerste strandje. Hier aten we lunch (megalekkere rijstsalade) en relaxten we in de zon. Wat een heerlijke tijdsbesteding, lekker even niets: perfect voor het zonnige weer.  Vier uur later kwamen we weer bij de kano verhuur terug, perfect op tijd om de kano in te leveren. We reden terug naar het strandje, pikten onze spullen op en reden toen terug door naar huis. Onderweg vielen zowel Myra als Jude gauw in slaap, een lekker rustig tochtje terug dus. Eenmaal thuis besloot ik dat ik wel weer genoeg activiteit voor vandaag had gedaan en stelde ik mijn hardlooprondje een dag uit. Achter de computer zocht ik wat dingen uit voor mijn Niagara Falls avontuur die iets anders gaat verlopen dan gepland (ik ga alleen, meerdere factoren zaten niet mee en dit bleek de handigste oplossing). Na wat regelen dook ik onder de douche om vervolgens beneden licht avond te eten. We eindigden de dag in de kelder met een soort spelletje in het donker (supermelig 'vuurvliegjes vangen'). Vervolgens werden de kinderen naar bed gebracht en orienteerde ik me nog wat verder op mijn trip. Toen ook Myra in slaap was gevallen gingen Gerrian en Joel even op stap met zijn tweetjes en paste ik ondertussen op het huis en zijn kleine bewoners. Met een kopje thee werkte ik aan mijn blog omdat deze wel een update kon gebruiken (nu dus). Zometeen heerlijk slapen. Ik zeg; op naar nog zo'n week!