Week 2 in Canada (part 1/2)

En nog een week is voorbijgevlogen in Canada. Kneiters, ik zit hier echt geen seconde stil. Dat krijg je met zo'n leuk maar druk gezin, heerlijk bezig dus hier. Afgelopen week zag er als volgt uit:

Maandag werd ik weer door mijn fantastische wekker wakker gemaakt. De zon scheen fijn dus samen met Gerrian bracht ik na het ontbijt Jude naar school. Ook Myra ging gezellig mee op de fiets. Onderweg haalden we nog wat boodschappen bij de supermarkt, die Gerrian overigens klein noemde maar even groot is als alle supermarkten in Nederland. Ik ben dus wel benieuwd naar een normaal formaatje hier haha. Eenmaal terug thuis deed ik mijn hardloopschoenen aan en vertrok ik voor een kort rondje, opnieuw de route naar de school van Jude (eens kijken of ik die zelf kon vinden voor als ik Jude eens alleen op zou halen). Gelukkig bleek deze niet lastig en best logisch dus kwam ik even later fijn terug aan bij het huis. Hier maakte Gerrian net het avondeten klaar (fijn zo'n voorbereiding). Nadat Myra wakker was dook ik gauw onder de douche. Eenmaal fris en schoon stapte ik met Gerrian weer op de fiets om Jude op te halen. Dit keer fietsten we met een andere route terug. Nadat we gauw wat geluncht hadden stapten we in de auto richting Pitrie Island. Een soort natuureiland vlakbij. Hier hadden we afgesproken met een andere moeder en twee kids van dezelfde leeftijd als Jude en Myra. Gelukkig waren we goed voorbereid met lange pijpen en mouwen want het stikte er van de muggen. Terwijl Jude en zijn vriendje op jacht gingen naar kikkers met hun visnetjes zagen we echt hele vette dingen. Het begon al met een stuk of tien schildpadden die in het water lagen te zonnen. Vervolgens zagen we een aantal echt grote kikkers en een schildpad die waarschijnlijk net zijn eieren wou gaan leggen. Hij zat letterlijk op een meter afstand in het zand maar de kids waren lekker enthousiast en de schildpad rende dus bang weer terug het water in. Niet veel later werd ik door Gerrian geroepen (die liep een eindje vooruit) en trok ik een sprintje naar dat wat ze zag. Dat was namelijk echt heel gaaf; een slang die een kikker aan het opeten was. Wel een beetje ranzig, gelukkig had ik mijn camera paraat dus kon ik een aantal foto's nemen. Op de terugweg vingen we dan toch daadwerkelijk een kikker met een netje. Voordat we terug in de auto stapten speelden de kids nog even in de speeltuin en op het strand. Ik zat lichtelijk vermoeid in het zonnetje te genieten. Echt een toffe plek wel. Eenmaal bij de auto bleken we onszelf uitgesloten te hebben. Gelukkig bleek de autodeur niet op slot en konden we via de achterbank naar de kofferbak maar de kinderstoeltjes waren daarna niet meer zo veilig. Dit klinkt allemaal wat vaag, ik kan het niet veel beter uitleggen. Laten we het er maar op houden dat we veel later dan verwacht maar allemaal veilig later thuis aan kwamen. Hier maakte Gerrian gauw het avondeten klaar. Toen de kinderen daarna in bed lagen vroeg Gerrian of ik meeging voor een fietsrondje. Dat liet ik me natuurlijk niet twee keer vragen dus al gauw reden we heerlijk buiten. We deden een route naar de nieuwe school van Jude (vanaf volgend schooljaar) en fietsten nog even door naar de boerderijen verderop. Echt genieten snel de heuvel af -even later de heuvel op was overigens minder leuk-. Eenmaal thuis nog snel wat snacken, een heerlijk kopje thee en toen mijn bed in. Tenminste, dat had ik gepland. Echter werd ik 'ontvoerd' door Joel die me meenam in de auto in het donker. We reden een eindje en ik mocht niet weten waar naar toe. Al gauw werd de verassing zichtbaar; vuurvliegjes. Tientallen vuurvliegjes in de lucht. Na ademloos genieten in het donker reden we weer terug naar huis en kon ik dan toch echt in bed. 

Dinsdag had Jude zijn Fundag. Dit betekende dat Myra 's ochtends na het ontbijt met mij thuis bleef. Gerrian ging helpen op school en Joel was natuurlijk naar zijn werk. Myra was al snel vrolijk aan het spelen met nijntje. Acht boeken, vijf liedjes en duizend dansjes later was ik toch wel opgelucht toen Gerrian even later terug kwam aangezien Myra toch echt aan slapen toe was en om de minuut naar 'mama' vroeg. Mijn afleidingsmanouvres werkten niet meer zo goed, gelukkig kon ze dus daadwerkelijk gauw naar bed. Toen Jude terug werd gebracht door Joel was er nog even tijd om te knutselen en te eten. Niet veel later stapten we namelijk in de auto richting Jude zijn school voor vanaf volgend schooljaar. Hier had Jude zijn kennismaking en rondleiding terwijl ik met Myra in de speeltuin zat. Even later kwamen Jude en Gerrian ook naar buiten en hielden de kids zichzelf nog even bezig met de glijbanen en schommels. Op de terugweg naar huis reden we langs de printstore voor de voetbalposter en stopten we bij de boerderij voor verse aardbeien. Kijk, daar word ik nou gelukkig van! Eenmaal thuis bij het huis was het alweer tijd om avond te eten. Joel had pizza gehaald en samen met Jude ploften we in de kelder neer. We genoten van het avondeten terwijl we een natuurdocumentaire keken. Gerrian dealde boven met een opstandige Myra die last had van doorkomende tandjes. Laten we het er maar op houden dat ik echt even genoot van de stilte op de bank. Arme Myra (en arme Gerrian). 's Avonds dook ik vroeg in bed, lekker veel tijd om te lezen en daarna te slapen zodat ik genoeg energie had voor de volgende drukke dag.

Want woensdag was het natuurlijk weer voetbaltijd. Dit keer gingen we in vol ornaat naar de school van Jude. Op de terugweg naar huis reden we langs de dollarstore om hier twee oranje ballen te kopen (die kids lekker actief maken!). Myra werd gauw in bed gelegd en met Gerrian at ik een beschuitje met aardbeien JAM. Nadat we Myra wakker hadden gemaakt stapten we gauw in de auto om Jude op te pikken. We reden door richting de pub maar kwamen al snel in een file terecht (een of ander ongeluk ofzo). Twintig minuten te laat kwamen we in de kroeg aan maar we hadden nog genoeg tijd om drie doelpunten te zien. Superblij stapten we even later weer terug in de auto -de grootste vreugde kwam overigens door de bitterballen-. Eenmaal thuis werden meteen de oranje ballen getest want we liepen naar een voetbalveldje verderop. Heerlijk even in het gras en de zon rennen. Nadat we het warm genoeg vonden stapten we met rode hoofden weer terug naar binnen (alhoewel Myra het er niet helemaal mee eens was). De kids werden door Gerrian aan het werk gezet met zout brooddeeg en ondertussen ontvluchtte ik het huis voor het tweede hardlooprondje van deze week. Ik had de gevoelstemperatuur iets overschat en kwam dus even later met een ontploft hoofd terug. Overigens wel weer lekker om te lopen. Ik kon gauw onder de douche springen. Toen Joel even later thuis kwam liep ik net fris naar beneden, snel aan tafel voor wat eten. En wat voor diner; NASI. Heerlijke, nederlandse nasi. Inclusief kroepoek en satesaus, dat is pas echt genieten. Vervolgens was het weer tijd om in de auto te stappen want er stond een avondwandeling op het programma. We reden naar een natuurplek verderop om hier rond te lopen op jacht naar bevers. Helaas zagen we er maar twee vanuit de verte, het was ook lastig om stil te blijven met twee kleine kinderen bij ons. Ach, wel supermooi daar met al het groen en alles. Een superfijne afsluiting van deze Nederlandse dag. 

Donderdag werd ik wel heel vroeg wakker. Dat heb je met twee kleine koters in huis, gelukkig kan ik ook vroeg naar bed hier dus niets aan het handje. Ik bracht eerst samen met Gerrian Jude naar school (zoals altijd). Op de terugweg maakten we een korte stop bij de speeltuin zodat Myra ook even lekker buiten kon spelen. Eenmaal terug thuis ging Myra naar haar bedje. Samen met Gerrian maakte ik in eerste instantie spullen klaar om mee te nemen naar het museum. Maar na een telefoontje naar de kapper werden de plannen gewijzigd. In plaats van vrijdag gingen we vandaag een bezoekje maken om ons er weer piekfijn uit te laten zien. Voor Gerrian een iets grotere shock want die was van plan om haar haar te gaan doneren, er zou dus wel een heel stuk afgaan. Joel werd gebeld om nog een laatste keer het lange haar van Gerrian te bewonderen en omdat Myra nog sliep was het aan mij de taak om Jude op te halen van school. Toen we even later samen terug kwamen aten we heerlijk een restje nasi als lunch, knutselden daarna nog even (de geknede zonnen werden beschilderd) en stapten vervolgens in de auto richting de kapper. Het werd een middagje vol knippen en fohnen maar even later liepen we allemaal vrolijk en tiptop weer de winkel uit. Myra was ook goed bezig gehouden dankzij wandeltochtjes buiten en spiegels bij de kappersstoelen. Ook Gerrian was gelukkig heel erg blij met haar korte haar en groot gelijk want wat staat het haar goed! Als leuke afsluiting haalden we een frozen yoghurt ijsje. Jumm. Eenmaal terug thuis nog even spelen -de kids dan- en toen pasta eten die Gerrian al klaar had gemaakt. Aangezien ik erg moe was dook ik vroeg in bed. Mijn boek sloeg ik niet eens meer open, zoveel energie had ik over.