Huize MacKinnon (10-6 t/m 15-6)

Inmiddels ben ik alweer bijna een week in het huis van de familie MacKinnon en het voelt letterlijk alsof ik al een beetje thuis ben gekomen. Even een 'kort' overzichtje hoe de afgelopen dagen zijn verlopen:

Nadat ik dinsdagochtend met een ballon door Gerrian en Myra werd opgehaald stapte ik in de auto om richting het huis te gaan. Onderweg deed ik de eerste indrukken van Ottawa op. Niet echt heel erg interessant hoor, vooral veel wegen, file's (wegwerkzaamheden na alle kou) en gebouwen. Eenmaal thuis stond er een prachtig 'Welcome Aafke'-bord op mij te wachten die Jude en Myra hadden geknutseld. Superleuk natuurlijk! Na gauw even eten dook ik een uurtje in bed omdat ik toch echt wel heel erg moe was na al dat reizen. Toen ik wakker was schoot ik gauw in normale kleding en stapte ik toen in de auto om Jude op te halen. Onderweg lekker lunchen en koffie drinken (noodmiddel, echt wel). Nadat we bij de school Jude hadden opgepikt (dat was al gauw lekker Nederengels babbelen) reden we gauw door naar het zwembad want het was tijd voor zwemles! Best fijn om even in het water te zijn maar donders wat is die zwemles hier anders zeg. Het is meer een soort van spelen in het water en na een aantal keer een oefening doen gaan ze door naar de volgende, ontzettend hak op de tak. Het kost hier dan ook jaren om werkelijk een soort van zwemdiploma te krijgen -of in elk geval fatsoenlijk kan zwemmen-. Tja, was ik toch even blij dat ik in Nederland geboren ben. Na de echte zwemles zwom ik nog even verder met Jude. Vervolgens snel weer omkleden, buiten in het zonnetje heerlijk een snack eten en toen weer in de auto terug naar huis. Hier duurde het niet lang voordat we aan tafel gingen voor het avondeten. 's Avonds kon ik natuurlijk ondanks mijn extreme vermoeidheid moeilijk in slaap komen, ik zat dus lekker lang achter de computer -heel bevorderlijk voor slaap ahum- las nog even in mijn boek en viel uiteindelijk wel in slaap. 

Blijkbaar meer in een soort coma want woensdag werd ik om kwart over 1 's middags (!) door Jude wakker gemaakt. Eerst dacht ik dat het ochtend was maar Jude vertelde me vrolijk dat hij net terug kwam van school. Oeps. Nadat ik een soort van wakker was (ik sprong echt uit bed) schoof ik beneden aan voor een heerlijke wraplunch om vervolgens in de auto te stappen naar de Nederlandse winkel. Het werd een echt Nederlands dagje compleet met dropjes, stroopwafels, koeien en vooral heel veel regen. Zelfs 's avonds na het eten voelde het nog een beetje als thuis omdat ik met Gerrian even een kort shoprondje deed, op zoek naar goedkope schoenen. Lekker hollands eindigden we bij de Ikea maar die bleek helaas al dicht, nog even naar de boekenwinkel voor wat inkopen en toen terug naar huis. Na een kopje thee dook ik niet zo moe in bed. 

In tegenstelling tot woensdag werd ik donderdag supervroeg wakker omdat ik Jude had gevraagd om mij wakker te maken voor het ontbijt. We aten heerlijk havermoutpap in Canadeze stijl. Omdat het regende zou Jude met de schoolbus gaan maar de chauffeur bleek anders dan normaal. Jude was daardoor bang dat hij zou verdwalen dus Gerrian bracht hem gauw met de auto naar school. Oppasmoment nummer een was daar. Ik lette op Myra terwijl Gerrian weg was. Eerst wat lastig (Myra had wat moeite zonder haar moeder) maar na een afleiding door middel van nijntje alles dik prima. Toen we Jude hadden opgehaald begonnen we aan het vaderdagkadootje; nootjes. Ik hielp Jude met een kruidenmix een het maken van zoete gekruide nootjes. Toen die afgekoeld waren konden ze alvast in een potje. Een beetje haasten was het wel want we sprongen die middag (alweer) in de auto, dit keer richting de KNO arts. Het weer zat nog steeds niet mee dus het was maar goed dat we voor de deur konden parkeren. Nadat we een paar plassen hadden ontweken stapten we naar binnen. De KNO arts viel gelukkig alles mee, de man was heel vriendelijk en luisterde supergoed naar mijn (ellendig lange) oorverleden. Hij maakte zonder al teveel poespas mijn oren schoon die gelukkig er goed uitzagen. Een zorg minder. Toen we weer thuis waren was het al etenstijd. Na het eten stapten Gerrian en ik weer in de auto voor nog een shoprondje omdat we de volgende dag een diploma uitreiking zouden hebben. Bij de tweedehandswinkel kochten we simpele (superdegelijke) ballerina's voor onder een jurkje die ik van Gerrian zou lenen. Totaal niet mijn smaak, maar goed. Alles voor de look (alles beter dan hike/sportschoenen of slippers). 

Vrijdag werd ik net zoals donderdag wakkergemaakt door Jude. Handig hoor zo'n wandelende wekker. Hoef ik nooit meer zorgen te maken dat ik het ontbijt mis. Iedereen was helemaal in Oranje stijl en al snel had ik zelf ook een oranje shirtje aan. Hup holland hup! Deze ochtend regende het nog steeds heel hard -volgens mij heb ik het Nederlandse weer meegenomen- dus dit keer ging Jude echt met de schoolbus (gelukkig was zijn oude vertrouwde chauffeur er weer). Binnen deed ik rustig aan met Gerrian. Ik zat wat achter de computer en we maakten alvast weer een deel van de vaderdagkadootjes klaar. Nadat we Jude hadden opgepikt was het ook meteen tijd om de tweede lading nootjes klaar te maken, dit keer een zout/pittige mix. Vervolgens stapten we na de lunch in oranjestijl richting de kroeg. Het was nog even spannend of we de aftrap zouden halen maar gelukkig was er een parkeerplekje (hoezo vrijdag de dertiende?) en even later zaten we vrolijk en opgelucht binnen in de sportkroeg. Zorgen over het beeld wel of niet zien waren er niet aangezien er in de kroeg wel twintig televisieschermen waren (inclusief eentje zo groot als een hele muur). Het werd natuurlijk een fantastische middag dankzij de voetbalkunsten van ons team alhoewel Jude het gejuich en geklap bij elk goal niet echt prettig vond. Helaas voor hem waren het er nogal wat, de volgende keer nemen we zijn oranje koptelefoon mee. Na het eindsignaal stapten we gauw weer in de auto terug. Eenmaal thuis aten Gerrian en ik snel een kopje soep (al patat als voetbalsnack gehad) om vervolgens snel om te kleden en weer terug in de auto te stappen richting de schouwburg. Hier kwamen we opgedirkt voor de diploma uitreiking van een vriendin aan. Gelukkig kregen we uiteindelijk na veel gedoe twee kaartjes naast elkaar. Echt een opluchting aangezien we ook met het kind van de vriendin en alle bijbehorende spullen en kadootjes opgescheept zaten. De uitreiking was wel interessant maar ietwat langdradig en saai. Het kind zelf was overigens ubermakkelijk en sliep nagenoeg de hele tijd. Nadat de vriendin klaar was kwam ze uiteindelijk naar boven. Eenmaal in de foyer konden Gerrian en ik gelukkig snel wat water en koekjes scoren (dat soepje was toch net wat weinig). Na een fotoshoot reden we gelukkig wat eerder dan waar we bang voor waren -zoveel afgestudeerden- naar huis. Dit keer was ik echt wel moe. Mijn lichaam vond blijkbaar van niet en ik zag het nog half een worden. 

Gelukkig kon ik zaterdagmorgen iets uitslapen. Ik had dit keer voor de zekerheid een wekker gezet (Jude stond even op standby) en werd daardoor ook om half acht wakker. Eenmaal opgestaan bleek beneden dat ik net het ontbijt had gemist maar kon ik gelukkig nog wel van de gebakken pannekoeken met vers fruit genieten. Aangezien het eindelijk niet meer regende schoot ik gauw in de hardloopkleren om niet veel later de deur uit te rennen voor een rondje in de buurt. Dik veertig minuten later kwam ik met mijn tomatenhoofd weer terug, o wat voelt dat lekker. Het rondje was lekker Canadees door alle garagesales en eekhoorns die ik tegenkwam, supertof. Eenmaal terug deed ik zachtjes vanwege een slapende Myra. Voordat ik kon douchen keek ik samen met Gerrian op internet naar een voetbalinvulschema om het WK echt te kunnen volgen. Het was nog lastig om een leuke kinderversie te vinden. Na een heerlijke douche en lunch stapten we in de auto richting het centrum. Als het dan ook mooi weer is maken we er meteen goed gebruik van! We parkeerden in een parkeergarage en gingen vanaf daar met de meegenomen fietsen verder (twee auto's mee). Eerst bezochten we de Peace Tower, een soort toren van het parlementsgebouw waarvan de architectuur gebaseerd is op de Big Ben. Terwijl we naar boven gingen in de lift (na lang wachten voor de strenge controle) zagen we dan ook de bellen. Bovenin hadden we prachtig uitzicht over de hele stad Ottawa. Toen we genoeg hadden gezien gingen we weer naar beneden om een rondje te fietsen via twee bruggen en het museum. Heerlijk om weer in de frisse lucht te zijn, al weet ik niet in hoeverre mijn remmen te vertrouwen zijn. We maakten een tussenstop bij het museum om hier wat koffie te drinken, er was ook een of andere dure bruiloft aan de gang dus dit zorgde ook voor wat entertainment. Na deze break fietsten we weer terug naar de parkeergarage om snel weer naar huis te rijden. Het was inmiddels al laat en dat was aan iedereen te merken. Thuis aten we een regenboogsalade en vervolgens dook ik met de kinderen in bed. 's Middags was al migraine op komen zetten en inmiddels kon ik een uurtje liggen goed gebruiken. Toen ik weer wakker werd sliep het kleine grut al en dronk ik beneden nog een kopje thee. Vervolgens stapte ik even later weer in bed na supergezellig gekletst te hebben met Gerrian. 

Gister (dus zondag) werd ik weer door Jude wakker gemaakt, dit keer klonk op de achtergrond het spetteren van bacon in de pan. We hadden namelijk een echt vaderdag ontbijtje, bacon & eggs. Nadat we dit naar binnen gesmikkelt hadden en Joel verblijd was met allerlei kadootjes en tekeningen ging Myra even slapen en maakte ik met Gerrian en Jude deel 1 van de rabarber/aardbeientaart. Nadat Myra weer wakker was maakte iedereen zich klaar om op pad te gaan want even later reden we naar de Farmers Market. Er volgde een supergezellige en warme middag op de markt, we proefden natuurlijk allerlei gratis dingen en terwijl de kids na die tijd in het water speelden bij de speeltuin lag ik lekker lui in het zonnetje. Volgens mij heeft die jetlag mij nog aardig in zijn macht, ik ben telkens een beetje muf en moe. Tegen de tijd dat we thuis waren begonnen Jude en ik weer aan ons baksel terwijl Gerrian en Joel ondertussen het avondeten klaarmaakten. Toen de taart in de oven ging konden we aanschuiven voor een lekker vaderdagdiner (STEAK). Hierna werden Jude en Myra klaargemaakt voor bed en niet veel later was het tijd voor taart in pyama's -altijd duizend keer lekkerder ineens-. De taart was ietwat mislukt maar smaakte nog aardig (iets met niet zo gaar deeg). Deze keer besloot ik om echt vroeg naar bed te gaan dus na even computeren kleedde ik me gauw om en lag ik zelfs voor negen uur in bed. Ik vermaakte mezelf nog even met een boek -ik was natuurlijk niet moe genoeg om te slapen- maar deed uiteindelijk vermoeid het licht uit. 

De eerste activiteiten in Ottawa zijn dus gedaan. Heel veel buiten zijn we dankzij het weer niet geweest maar de weersvoorspellingen zien er supergoed uit dus met mijn kleurtje komt het vast ook goed. Zoals ik al zei voelt het hier echt een beetje als thuis, ik geniet heerlijk van mijn eigen kamer en de rust van het niet alles hoeven regelen. Stiekem moet ik toegeven dat Canada niet heel erg veel verschilt van Nederland tot nu toe. Alles is wel ruimer en groter maarja, dat krijg je met zoveel ruimte in dit enorme land. Jude en Myra raken steeds meer aan mij gewend en het is dan ook -meestal- supergezellig in huis. Nog drie weken om hier te genieten, ik twijfel er niet aan of dat gaat lukken.