Wandelen tot je erbij neer valt (haha).

Vandaag werd ik na een fijne nacht op tijd wakker. Ik schoot in mijn kleren en maakte een ontbijtje klaar. Dit keer zo geslaagd dat ik wel een foto moest nemen haha. Ik smeerde wederom broodjes voor lunch, pakte mijn rugzak en liep richting de baai. Buiten was het heerlijk weer, de zon scheen volop met een zacht briesje. Volgens het weerbericht zou het tegen vier of vijf uur gaan regenen dus ik had tot het einde van de middag om mezelf buiten te vermaken. Aangezien het zoveel beter weer was maakte ik opnieuw foto's van de Harbour Bridge om vervolgens de boot richting Manly te nemen. Net op tijd had ik mijn kaartje en kon ik een sprintje trekken voor de boot vertrok (de volgende was een uur later). Ik genoot met volle teugen van het uitzicht, alles was zo mooi vanaf het water. Natuurlijk gebruikte ik mijn camera alhoewel echt goede foto's maken lastig was, er sprongen telkens Aziaten in beeld haha.

En half uurtje later kwam ik bij het Manly strand aan. Hier haalde ik een gratis routemap en besloot ik vanwege het weer de lange wandelroute (tien km) te doen. Eerst liep ik richting de Noordzijde van de kust, via kleine strandjes en een Nationaal natuurpark kwam kk uit bij een soort militair gebied met allemaal kanonbasissen ofzo. Ik voelde me niet echt op mijn gemak aangezien in dit hele gebied geen enkele andere tourist te vinden was. Uiteindelijk kwam ik bij het Noordelijke uitzichtpunt waar -gelukkig- ook anderen waren. Op de terugweg van deze 'wandellus' raakte ik nog een aantal keer op vage paden. Verdwaald wil ik het niet noemen want achteraf bleek het wel de juiste weg, het was gewoon bagger aangegeven. Het einde van dit gedeelte van de route was het strand zelf dat er mooi bij lag, een wederom schitterend anzichtkaartbeeld met de surfers en het heldere water. Alhoewel, de lucht begon onheilspellend donker te worden dus voor een perfect plaatje niet honderd procent geschikt.

Ik kocht een ijsje en zette mijn wandeltocht voort in de richting van 'Spit Bridge'. Een weg via nog meer natuurparken en kleine stranden. Meteen toen ik begon bleek dat ik mijn wandelboekje verkeerd had begrepen en de twee routes los van elkaar tien kilometer waren (ik vond mezelf al zo sloom gezien de ingeschatte tijd). Ik had dus nog tien kilometer te gaan wat lichtelijk stressgevend was aangezien de donkere wolken niet veel goeds beloofde. Maar goed. Ik zou mezelf niet zijn als ik niet mijn doel van de dag zou halen dus vol goede moed stapte ik verder richting de Spit brug. Het bleek een iets zwaardere tocht (meer opwaarts 'klimmen') maar het was ook supermooi met prachtig uitzicht over het water, wederom veel natuur en kleine verstopte stranden. Soms was het net alsof ik in de jungle liep, geniaal. Toen ik nog dik een uur moest lopen begon het keihard te regenen, nu was het écht een jungle. Haha, helaas was ik niet zo optimistisch op dat moment want als het weer zo zou blijven dan kwam ik door en door doorweekt aan. Gelukkig waren daar mijn reddingsengeltjes van de dag; twee Australische jongens die aan het vissen waren en mij wenkte om te schuilen onder een omgekeerde boot. We kletsten wat, lachten een boel bij elkaar en dik een half uur verder kon ik weer vertrekken aangezien de lucht was opgeklaard. De route bleek niet meer ver en gemakkelijker dan voorheen dus een uurtje later was ik klaar. In theorie dan want in praktijk liep ik nog tien keer op en neer, eerst op zoek naar een bushalte -stomme bordjes- en toen op zoek naar een geldautomaat -stomme ik-. Aangezien ik geen kaartje of cash geld had was ik de pineut want een geldautomaat bleek onvindbaar. Ik ging wanhopig een restaurant in om te vragen naar de dichtsbijzijnde pinautomaat. De eigenaar vertelde me dat die onmogelijk ver weg was en zonder ook maar een seconde te twijfelen gaf hij me 5 dollar voor de bus. Derde reddende engel van de dag. Ik kon tien minuutjes later in de bus een kaartje kopen en stapte na een korte ritje in het centrum uit. Hier liep ik naar het hostel met een korte tussenstop in de supermarkt voor wat vitamientjes bij het avondeten (sla, wortels en fruit). Eenmaal op mijn kamer plofte ik met mijn mobiel op de grond om een lekker luie internetsessie te houden -je moet toch wat met die gekochte wifi- om vervolgens een heerlijke lange warme douche te nemen. Daarna pakte ik mijn backpack voor een deel in en vervolgens at ik beneden mijn restjesmaaltijd. Ook fikste ik alvast mijn eten voor morgen zodat ik iets langer kan slapen (élke minuut telt 's ochtendsvroeg!). Eenmaal terug op mijn kamer plofte ik wederom op de grond met mijn mobiel. Lekker fijn online, af en toe mag dat best. Met de Duitse jongen ging ik een uurtje later richting de club naast het hostel. Hier dronken we wat (BIER, geef mij maar cider haha) en deden we een poging tot het voeren van een gesprek, wat lichtelijk mislukte door de harde muziek (het was eerder schreeuwen).Tegen twaalven hield ik het voor gezien en keerde ik terug naar de kamer. Morgen gaat de wekker vroeg, op naar een nieuw WWOOF adres!