Ups en downa reis naar Ko Phayam
2 februari 2014 - Ko Phayam, Thailand
02/02 Hostel 15:30
Soms zit alles mee, en soms zit alles tegen. Het leven van een backpacker gaat niet altijd over rozen en gister ben ik dus mezelf ook keihard tegengekomen. Poef bam.
De eerste busreis gisteren verliep verder prima. We hadden echt een luxe bus en kregen biscuitjes en water. Het irritante jongetje van eerder was ook weer aanwezig maar zat gelukkig niet achter mij dus ik zat aardig comfortabel. Zoals gepland kwam ik tegen half 4 aan op het noordelijke busstation in Bangkok. Wel was het even afwachten of ik bij het juiste moment uit zou stappen maar gelukkig moest ik gewoon wachten tot de laatste halte. Helaas was ik wel wagenziek geworden maar met een beetje misselijkheid kan ik wel leven.
Lichtelijk gewend aan de (relatief) koude temperatuur van het noorden werd ik meteen bij het uitstappen omarmd door de klamme, vuile lucht van Bangkok. Ook de aardige tuktukbestuurders lieten me niet met rust. Iemand bood me een taxi aan voor 400 baht naar het zuidelijke busstation Heerlijk om een beetje verstand te hebben van prijzen want de dame in kwestie lachte ik keihard uit. Goed, op zoek naar betaalbaar vervoer, Gelukkig wist ik dat er verderop taxis met meters stonden dus hier stapte ik in.
Een half uur later betaalde ik een redelijke 140 baht en zette ik mijn zoektocht naar een busticket naar Ranong voort. Hierna nam ik dan de boot naar Ko Phayam. Meteen bij binnenkomst dumpte ik mijn grote backpack bij een opslagruimte zodat ik die niet de hele tijd bij mij moest slepen. Daarop rende ik twee verdiepingen omhoog op zoek naar een wc -note to myself: rennen doet je blaas niet goed-. Toen dat geregeld was zocht ik tussen alle kleding/frutselwinkeltjes naar de juiste balie voor mijn busticket. Van het kastje ging ik naar de muur. Na dik een half uur zoeken vond ik uiteindelijk de infobalie (!) waar ze mij de juiste balie konden wijzen. Toen ik uiteindelijk mijn ticket had was ik in dubio over mijn hostelovernachting. Die had ik nog niet kunnen regelen en op de bonnefooi gaan durfde ik niet helemaal aan. Met mijn telefoon bellen kostte teveel geld dus ik deed iets van 10 pogingen om met een telefooncel te bellen aangezien het toch een interne oproep was, dit ging niet vanwege de fantastische thaise uitleg op dat ding. De thaise infoman verwees mij naar een interne telefooncel waar ik uiteindelijk verward ophing toen iemand mij om creditcard gegevens vroeg. Ik zat mezelf aardig in de weg. Tenslotte besloot ik maar om een Thaise simkaart te kopen. Dat was goedkoper dan bellen via NL. Nadat alles gelukt waz pleegde ik verscheidene telefoontjes en omdat alles al mee zat nam 1 of niemand of 2 zat het al vol. Uiteindelijk toch maar op de bonnefooi dus.
Voor vetrek at ik bij een veel te duur restaurantje een megagore noedelsoep en trooste mezelf daarna meg mangoyoghurt van de 7/11. Hierop liep ik naar de bus waar ik gelukkig meteen in kon. Het zat maar half vol en ik had een plek vooraan bij het raam met veel beenruimte en niemand naast mij. Tof plekje dus. Ik waz kotsberoerd op dit moment en besloot nadat we wegreden snel te gaan slapen (ook hier werden we voorzien van water en eten). Laat in de avond/nacht stopten we, ik werd redelijk ziek wakker en snelde naar e wc. Ik had geen idee hoe laat het wasaangezien mijn telefoon leeg was na het simkaart incident. Na mijn wc bezoek werd ik naar een eetruimte gebonjourd waar een thais diner stond te wachten. Ik nam welgeteld 2 happen om vervolgens weer naar de bus te hollen en fijn in mijn stoel te liggen. Driedubbel twijfels of ik wel zo het eiland op zou gaan.
De rest van de busreis ging wel aardig, ik werd een aantal keer wakker (1x politie in de bus voor paspoortcontrole) maar sliep ook veel. Toen we uiteindelijk tegen 6 uur in Ranong aankwamen voelde ik me al wat beter. Met de groep van de bus werden we achter in een laadbak voor 100 baht (stelletje afzetters) naar de pier gebracht waar we tot 9 uur moesten wachten op de boot. Hier stonden ook weer mensen ons op te wachten om ons overprijste koffie aan te smeren. Gelukkig hadden we een leuke busgroep (duitsers en belgen) waar ik de tijd mee volkletste.
Om half 10 vertrok de boot, het was een rit van 2 uur en onderweg hadden we prachtig uitzicht op zee/eilanden. Helaas mochten we niet op het dek maar door de (open) ramen konden we toch veel zien. Bij aankomst op de pier besloot ik het erop te wagen dat een van de eerder gebelde hostels miss hien een bungalow vrij had (ze wisten dat niet zeker). Ik sprong achterop een scootertaxi (geen autos hier) en die bracht me naar de andere kant van het eiland. Onderweg kon ik al genieten van de prachtige natuur.
Na enig onderhandelen kon ik vanavond terecht in een duurdere bungalow om morgen naar de goedkoopste te verhuizen voor de rest van de nachten. Ik heb dus nu een kingsize bed :D. Net heb ik aan het strand gelegen. Het eiland is prachtig een heerlijk niet volgepropt met toeristen. Ik denk dat ik hier een aantal dagen ga blijven en dan als laatste naar Ko Tao om te eindigen met snorkelen.
Gisteravond/vannacht ga ik vast snel vergeten met deze mooie en rustige omgeving!
Soms zit alles mee, en soms zit alles tegen. Het leven van een backpacker gaat niet altijd over rozen en gister ben ik dus mezelf ook keihard tegengekomen. Poef bam.
De eerste busreis gisteren verliep verder prima. We hadden echt een luxe bus en kregen biscuitjes en water. Het irritante jongetje van eerder was ook weer aanwezig maar zat gelukkig niet achter mij dus ik zat aardig comfortabel. Zoals gepland kwam ik tegen half 4 aan op het noordelijke busstation in Bangkok. Wel was het even afwachten of ik bij het juiste moment uit zou stappen maar gelukkig moest ik gewoon wachten tot de laatste halte. Helaas was ik wel wagenziek geworden maar met een beetje misselijkheid kan ik wel leven.
Lichtelijk gewend aan de (relatief) koude temperatuur van het noorden werd ik meteen bij het uitstappen omarmd door de klamme, vuile lucht van Bangkok. Ook de aardige tuktukbestuurders lieten me niet met rust. Iemand bood me een taxi aan voor 400 baht naar het zuidelijke busstation Heerlijk om een beetje verstand te hebben van prijzen want de dame in kwestie lachte ik keihard uit. Goed, op zoek naar betaalbaar vervoer, Gelukkig wist ik dat er verderop taxis met meters stonden dus hier stapte ik in.
Een half uur later betaalde ik een redelijke 140 baht en zette ik mijn zoektocht naar een busticket naar Ranong voort. Hierna nam ik dan de boot naar Ko Phayam. Meteen bij binnenkomst dumpte ik mijn grote backpack bij een opslagruimte zodat ik die niet de hele tijd bij mij moest slepen. Daarop rende ik twee verdiepingen omhoog op zoek naar een wc -note to myself: rennen doet je blaas niet goed-. Toen dat geregeld was zocht ik tussen alle kleding/frutselwinkeltjes naar de juiste balie voor mijn busticket. Van het kastje ging ik naar de muur. Na dik een half uur zoeken vond ik uiteindelijk de infobalie (!) waar ze mij de juiste balie konden wijzen. Toen ik uiteindelijk mijn ticket had was ik in dubio over mijn hostelovernachting. Die had ik nog niet kunnen regelen en op de bonnefooi gaan durfde ik niet helemaal aan. Met mijn telefoon bellen kostte teveel geld dus ik deed iets van 10 pogingen om met een telefooncel te bellen aangezien het toch een interne oproep was, dit ging niet vanwege de fantastische thaise uitleg op dat ding. De thaise infoman verwees mij naar een interne telefooncel waar ik uiteindelijk verward ophing toen iemand mij om creditcard gegevens vroeg. Ik zat mezelf aardig in de weg. Tenslotte besloot ik maar om een Thaise simkaart te kopen. Dat was goedkoper dan bellen via NL. Nadat alles gelukt waz pleegde ik verscheidene telefoontjes en omdat alles al mee zat nam 1 of niemand of 2 zat het al vol. Uiteindelijk toch maar op de bonnefooi dus.
Voor vetrek at ik bij een veel te duur restaurantje een megagore noedelsoep en trooste mezelf daarna meg mangoyoghurt van de 7/11. Hierop liep ik naar de bus waar ik gelukkig meteen in kon. Het zat maar half vol en ik had een plek vooraan bij het raam met veel beenruimte en niemand naast mij. Tof plekje dus. Ik waz kotsberoerd op dit moment en besloot nadat we wegreden snel te gaan slapen (ook hier werden we voorzien van water en eten). Laat in de avond/nacht stopten we, ik werd redelijk ziek wakker en snelde naar e wc. Ik had geen idee hoe laat het wasaangezien mijn telefoon leeg was na het simkaart incident. Na mijn wc bezoek werd ik naar een eetruimte gebonjourd waar een thais diner stond te wachten. Ik nam welgeteld 2 happen om vervolgens weer naar de bus te hollen en fijn in mijn stoel te liggen. Driedubbel twijfels of ik wel zo het eiland op zou gaan.
De rest van de busreis ging wel aardig, ik werd een aantal keer wakker (1x politie in de bus voor paspoortcontrole) maar sliep ook veel. Toen we uiteindelijk tegen 6 uur in Ranong aankwamen voelde ik me al wat beter. Met de groep van de bus werden we achter in een laadbak voor 100 baht (stelletje afzetters) naar de pier gebracht waar we tot 9 uur moesten wachten op de boot. Hier stonden ook weer mensen ons op te wachten om ons overprijste koffie aan te smeren. Gelukkig hadden we een leuke busgroep (duitsers en belgen) waar ik de tijd mee volkletste.
Om half 10 vertrok de boot, het was een rit van 2 uur en onderweg hadden we prachtig uitzicht op zee/eilanden. Helaas mochten we niet op het dek maar door de (open) ramen konden we toch veel zien. Bij aankomst op de pier besloot ik het erop te wagen dat een van de eerder gebelde hostels miss hien een bungalow vrij had (ze wisten dat niet zeker). Ik sprong achterop een scootertaxi (geen autos hier) en die bracht me naar de andere kant van het eiland. Onderweg kon ik al genieten van de prachtige natuur.
Na enig onderhandelen kon ik vanavond terecht in een duurdere bungalow om morgen naar de goedkoopste te verhuizen voor de rest van de nachten. Ik heb dus nu een kingsize bed :D. Net heb ik aan het strand gelegen. Het eiland is prachtig een heerlijk niet volgepropt met toeristen. Ik denk dat ik hier een aantal dagen ga blijven en dan als laatste naar Ko Tao om te eindigen met snorkelen.
Gisteravond/vannacht ga ik vast snel vergeten met deze mooie en rustige omgeving!
That's life meid en nu lekker genieten verder weer.
x