Ik kan geen onkruid meer zien.

Werkdag nummero twee. Mijn bed was veel te comfortabel om uit te springen vanochtend. Na drie keer snoozen raapte ik al mijn energie bij elkaar en liep ik richting het huis. Buiten was het wederom heerlijk weer, een heldere lucht met een stralend zonnetje, een prachtige dag dus. Na een kopje thee en een ontbijtje (met vers zuurdesumbrood joehoe) ging ik buiten verder met mijn groentetuinproject. Anderhalfuur later was toch echt al het miniscule onkruid weg. Hoppa, klus geklaard. Ik dronk binnen wat water en kon vervolgens verder buiten aan de slag met het wieden van onkruid rondom een ander gedeelte in de tuin. Helaas werd ik hier verrast door een mierennest toen ik op mijn knieen plantjes zat te vernietigen. Blijkbaar wouden de mieren hun oude vertrouwde huisje niet kwijt want met zeven mierenbeten ging ik even later weer terug naar binnen voor een extra theepauze. Auw! Ik nam een allergietabletje om mijn reactie een beetje tegen te gaan en liep de tuin weer in voor een paar uurtjes werk. Dit keer kreeg ik gezelschap van een van de huispapagaaien die gedurende mijn meditatiesessie meegenoot op mijm schouder. Plantje hier, plantje daar. Tot nooit meer ziens! Ook de ruimte rondom de caravan maakte ik gedeeltelijk onkruidloos, tijd om het fatsoenlijk af te maken had ik niet echt aangezien we op pad gingen! Gelukkig maar want ik had genoeg irriterende kleine groene plantjes gezien. Al is het wel fijn om te zien dat mijn werk gewaardeerd wordt. Bovendie na de mooie woorden van David; voor mij is het onkruid wieden meditatie, voor hen motivatie! Haha, zolang ik morge maar iets anders mag doen vind ik alles best.

Ik kleedde me dus om, maakte een lunch en stapte even later in de auto. Eerst dropten we Lucy en haar vriendje af bij het festival, toen pikten we Jack -de oudste zoon- op en reden we verder naar Bronsweak Heads. Mijn eerste strand/uitkijk/indruk rondom Byron. Absolutely amazing! Een fantastisch uitzicht over de zee, het strand en de zon. Na een korte wandeling stapten we weer in de auto om terug te gaan. Eenmaal thuis was het tijd voor het typische 'niets doen'. Sam en zijn vriend zorgden voor veel entertainment aangezien ze om een chocoladekonijn bedelden die ze uiteindelijk na veel taken kregen. Supergrappig. Ik maakte wat avondeten voor mezelf en had een mega interessant gesprek met Tanya en Hayden over persoonlijkheden. Na wat theorie ging het over op praktijk en deden we een korte test om te kijken welke persoonlijkheid ik had. Na vier vragen was het testen klaar en las Tanya voor 'hoe ik was'. Ademloos luisterde ik naar de beschrijving, eng gewoon hoe alles klopt. Ik kleste nog wat verder terwijl ik ondertussen aaschouwde hoe David een kalkoen klaarmaakte. Het is pasen en we doen net alsof het kerstmis is. Alles is een tikje speciaal hier...

Ik vermaakte mezelf nog wat, had wederom boeiende gesprekken; dit keer met Tanya. Ik chillde wat op de bank en ging vervolgens vreselijk vroeg naar bed. Ik heb slaaaaap nodig. Of eigenlijk; ik heb energie nodig!