Magische grotten :)

Toen ik vanochtend om zes uur opstond wist ik dat het een lange dagzou worden. Ik schoot in mijn kleren, pakte mijn backpack in met eten en liep toen samen met Maja in het donker naar de Ferry. Onderweg zagen we Auckland ontwaken, altijd mooi om te zien. Aan de overkant nam ik afscheid van Maja en stapte ik even later in de bus richting de Waitomo Caves. Onderweg genoot ik van het groene uitzicht waarin ik telkens hobbits fantaseerde haha. Eenmaal bij de Waitomo Caves regelde ik bij het informatiecentrum toegang voor twee van de grotten en het museum. Aangezien ik even moest wachten genoot ik van een kannetje thee en een boek in de zon bij het cafe naast het centrum. Ondertussen at ik nog wat scones. Tegen half een werd ik opgepikt door een minibusje en met een aantal anderen naar de eerste grot gebracht. Ik ben de naam even kwijt maar het was iets met Ruataki ofzo. De gids nam ons mee naar binnen. Grotten hebben altijd iets magisch, deze deed niet onder voor degene die ik in Europa heb gezien. Eerst liepen we naar beneden in een soort van tunnel. Eenmaal ver onder de grond (zo'n 40 meter) begon de echte tour. Verbazingwekkend mooi, de ene na de andere stalagtiet kwam voorbij en ook aan stalagmieten geen gebrek. Er liep een rivier onder/langs ons maar door de akoestiek leek hij veel groter dan hij werkelijk was. We liepen dik anderhalf uur door de grot die gelukkig niet al te koud was en ik genoot met open mond. We kwamen ook nog langs fossielen en het beste van de Waitomo Caves; gloeiwormen. Deze maakten de magie compleet. Ik vond het tempo van de tour wel wat irritant, we schuifelden letterlijk over het pad. Waarschijnlijk vroegen we niet genoeg (klein groepje) en was de tour anders te kort haha.

Eenmaal uit de eerste grot werd ik afgezet bij de tweede, de beroemde Glowworm Caves. Deze is zo populair dat er elk half uur een tour is. Lang wachten hoefde ik dus niet en even later werden we door een klein oud Maori vrouwtje naar binnen geleid. Deze tour was korter, we kwamen via een soortgelijke tunnel in een ruimte met stalagtieten en stalagmieten. Deze ruimte was vergelijkbaar met een kerk, vanwege de hoogte en het materiaal was er een perfecte akoestiek. Na wat uitleg liepen we door naar het tofste gedeelte van de tour (en voor mij van de dag). We daalden namelijk nog wat verder en kwamen toen in het pikkedonker uit. Hier stapten we in een boot voor een kort tochtje van tien minuten maar donders wat was dat prachtig. We werden namelijk omringd door duizenden, misschien wel miljoenen gloeiwormen die samen in het pikkedonker een soort blauw sterrenhemel creerden. Letterlijk een ontroerend beeld, ik ben niet vaak zo erg van de kaart door een natuurlijk verschijnsel. Het gevoel is onbeschrijfelijk, iedereen moet er maar gewoon naar toe haha. Eenmaal uit de grot genoot ik onderweg terug naar het centrum nog na van alles wat ik gezien had. Bij het infocentrum moest ik nog aardig lang wachten op de bus terug. Gelukkig was ik niet alleen en kletste ik wat met andere backpackers. Ik liep nog wat in het museum die interessant was maar niks voorstelde bij de echte grotten. De rest van de tijd zat ik in het zonnetje met een meegebracht boek en een gekocht broodje.

Tegen zessen was eindelijk de bus daar. We hadden buiten in de kou moeten wachten aangezien alles dicht was en de bus had ook nog eens dik vertraging. Goed opgelucht en moe begon ik dus aan de terugreis. Naast mij zat een warrige oude vrouw maar die stapte halverwege uit, ik ben benieuwd wat ze van al die backpackers dacht. In de bus dommelde ik wat in en even later was ik alweer terug in Auckland.Even wachten op de ferry en aan de overkant stond Maja al te wachten. Lekker luxe werd ik teruggereden (wel fijn om niet alleen in het donker terug te hoeven lopen). Eenmaal thuis bleek dat Maja nog een aantal uur studiewerk moest doen dus ik vermaakte mezelf ondertussen met het boek op haar ipad (die moest echt uit, superspannend). Lekker laat deden we uiteindelijk het licht uit. Morgen staat gelukkig geen wekker dus op naar een lange nacht!