Fietsen op het eiland!

4 februari 2014 - Ko Phayam, Thailand

Vanochtend werd ik met hoofdpijn wakker. Ik voelde me over het algemeen ook niet zo lekker, ben al een aantal dagen aan het kwakkelen (sinds de bus vanuit Bangkok). Omdat ik het zonde vond van mijn geld om niet te fietsen nam ik paracetamol, ontbeet ik en ging ik toch op pad.

Het is maar goed dat ik een mountanbike had gehuurd want alhoewel het eiland bekent staat als plat zijn er nog genoeg heuvels te overwinnen. Nadat ik eenmaal meer gang durfde te maken op de weg naar beneden was het ook makkelijker om omhoog te komen (fietsend in plaats van naast de fiets lopend haha). Goed, er zijn drie verschillende stranden op dit eiland en ik had een route bedacht zodat ik de twee stranden waar mijn hostel niet aan grenst kon zien. Eerst ging ik naar Buffaloy Bay, het kleinste strand in het noorden. Hier waren echt heel weinig toeristen en het was super mooi, in vergelijking meer rotsen dan op het strand van mijn hostel. Daarna reed ik naar de pier waar ik wat at en dronk, de pier is de plek waar het meeste gebeurd op dit eiland, tof om naar te kijken. Het strand hier is ook heel anders, veel meer wind. Na de pier ging ik met een andere weg weer terug naar het hostel. Ik moest via het strand dan terug fietsen maar had er niet bij stilgestaan dat daar bij vloed een soort rivierachtig iets is. Het water kwam tot mijn knieen dus ik tilde de fiets op en liep er doorheen, ik had geluk dat ik niet veel later was want dan had ik terug gemoeten. Overigens was de weg in het midden van het eiland ook heel erg mooi, ik kreeg het gevoel van rijden in een jungle!
Eenmaal terug bij mijn tent was ik oververhit en bezweet dus ik rende het koude water van de zee in. Nadat ik afgekoeld was nam ik een heerlijke douche en at ik wat. Ik voelde me nog steeds niet okee en mn maag had er niet zon zin in. Ik besloot wat in de hangmat te chillen. Daarna bracht ik de fiets terug, haalde mijn was dronk ik wat op het terras met Hannah en Raf. (Vlaamse stel). Ik voelde me nog steeds niet zo goed en mijn maag was lekker aan het protesteren -verder geen details-. Ik zou vanavond naar een feestje verderop met de italianen van het volleybal maar twijfelde aan dat plan. Dino kwam langs bij het terras van het hostel. Hier zagen we de betoverende zonsondergang. Daarna aten we bij het restaurant van het hostel -veilig dichtbij-. Ik besloot om verstandig mn bed in te duiken zodat ik hopelijk morgen gewoon fit wakker word.

4 Reacties

  1. Oma:
    4 februari 2014
    Ik hoop dat een goede nachtrust wonderen doet. Sterkte, Oma
  2. Mama:
    4 februari 2014
    Word je toch nog ziek? Jouw verhalen zijn zo grappig. We zien je gewoon fietsen. Knuffel mama
  3. Papa:
    5 februari 2014
    Henig an. X
  4. Marianne:
    5 februari 2014
    Beterschap!