Fietsavonturen

23/1 Hostel 11:42 Gisteren was wederom een drukke en avontuurlijke dag. Het begon al meteen ’s ochtends toen Emily en ik zoals gepland na het ontbijt een fiets wouden huren om mee de heuvels op te gaan. Ik sliep vannacht trouwens vreselijk door de kou, komende nacht pak ik mezelf driedubbel in. De fietsverhuurder om de hoek had niet echt fietsen waarmee we op pad durfden, we waren er beiden over eens dat we goede remmen nodig hadden anders werd het een gevaarlijk snel ritje naar beneden. Omdat we het dus vlakbij niet konden vinden besloten we om richting de stad te lopen (daar hadden we eerder verhuurders gezien). Uiteindelijk vonden we (na vragen bij een toeristisch adviesding, die zitten hier OVERAL) een redelijk prijzige verhuurder –omgerekend zo’n 2 euro...-. We besloten om ze daar wel te huren, enerzijds omdat onze zoektocht al erg lang duurde, anderzijds omdat het een betrouwbaare verhuurder leek mét hele goede fietsen. Ik was wel enigzins in dubio omdat ik mijn paspoort als borg achter moest laten maar het was zeker professioneel dus ik nam dit risico.

Zo. De fiets was geregeld, nu de taxi nog. Je hebt hier een soort instapbusjes, dan steek je je hand uit om ze te laten stoppen en dan zeg je war je heen wilt. Vervolgens zeggen zij of het kan en hoeveel het kost. Zo reis je meestal met anderen die ook instappen onderweg en dezelfde kant opgaan. De tempel waar we heen wouden is echt een toeristische trekpleister dus erg veel vandeze busjes gingen die kant uit. Er was alleen het probleem dat met onze fietsen er niemand bij in zou kunnen, financieel waren we dus niet gunstig voor de chauffeeurs. De eerste taxi vroeg dan ook meer dan verwacht dus we besloten om een stuk in de goede richting te fietsen om het verderop weer te proberen. De tweede taxi vroeg even veel, afdingen lukte niet dus we gingen maar akkoord. We wouden immers wel naar boven. De weg naar de tempel bleek langer dan verwacht, het koste dik 20 minuten. Onderweg zag ik al wat steile bochten en niemand op de fiets naar beneden dus ik verwachtte al veel avontuur op de terugweg. Eenmaal boven was er wederom een soort marktje met voedselkraampjes en frutselzooi. We namen een steile trap naar boven, zo’n 300 treden. Onderweg, dus op de trap, kwamen we verschillende groepjes studenten tegen die geld collecteerden voor hun school. Heel erg maf, iki vraag me af of dit vanuit hun school word geregeld, zo leek het wel (uniforms en dergelijke attrubuten). Bovenaan de trap kwamen we op een soort platform met een aantal tempels en andere versierde gebouwen. Wederom veel frutsels, goud en buddhas, wel heel erg mooi. Ook zat er een monk waar je je een soort van kon laten zegenen. Er werd dan water op je hoofd gegooid en een wit armbandje omgeknoopt, ondertussen mompelde de monk wat thaise zinnen. Dit alles natuurlijk wel pas als je geld doneerde. Ik zag veel toeristen dit doen, om vervolgens blij met het witte armbandje naar buiten te gaan. Ik besloot om het niet te doen omdat ik de betekenis erachter niet weet (misschien mompelt de Monk wel gewoon zijn boodschappenlijstje, haha wat een grap zou dat zijn). Emily en ik liepen een tijdje boven rond en gingen toen weer naar onze fietsen, die hadden we onder aan de trap tussen de vele scooters aan elkaar vast gemaakt. Zó grappig om te zien hoe mensen reageerden toen ze dachten dat wij naar boven waren gefietst. Ik deed maar geen poging om het uit te leggen. We aten wat bij de kraampjes en begonnen toen aan onze tocht naar beneden.

In het begin was het echt heel eng, heel erg wennen om de steile stukken naar beneden te fietsen. Gelukkig hoefden we niet langs de rand van de afgrond want ze rijden hier links (ook even wennen...) Na een tijdje durfde ik de remmen wat meer los te laten en genoot ik van de natuur. Wat de mensen in de taxibusjes naar beneden niet, maar wij wel konden was stoppen onderweg bij de vele uitzichtpunten en natuurgebieden. Helaas hield mijn camera er op dit punt mee op maar als het goed is stuurt Emily mij de foto’s. Jullie kunnen je vast wel watervallen en megarotsen inbeelden, supervet. Bij een van de watervallen waren allemaal studenten aan het schilderen, hoe tof is het als je zo tekenles kan krijgen! Eenmaal beneden hoefden we alleen nog maar terug te fietsen naar het hostel. Helaat weet je dat als je mijn verhalen tot nu toe hebt gelezen dat ik niet een held ben in het vinden van de weg. Het duurde drie keer zo lang als verwacht om terug te komen. Eerst waren we veel verder weg dan we dachten (het stond nog niet eens op onze kaart), daarna waren we veel te ver. Onderweg hebben we echt megadrukke wegen overgestoken & befietst (woord van 2014?). Rennend over een snelweg met je fiets in de hand. Doodeng, maar het kan in Thailand. (sorry mam). Tegen half 5 kwamen we uiteindelijk bij het hostel. Het plan was om de middag bij het zwembad te liggen, het werd uiteindelijk een snack bij het zien van de ondergaande zon.. oeps. Achteraf een heerlijk avontuur, tijdens niet altijd.