Bustochtjes naar een perfect hostel

En weer door naar de volgende locatie, de tijd vliegt. Vanochtend ging de wekker vroeg, tijd genoeg om mijn backpack in te pakken en de kippen voor de laatste keer blij te maken met een emmer onkruid. Vervolgens stapte ik met Michelle in de auto, nam ik afscheid van de kids die we bij school afzette en ging ik nog mee naar een winkelcentrum. Vervolgens nam ik ook afscheid van Michelle en stapte ik in de trein richting Newcastle. Zoals gewoonlijk een ritje met fan-tas-tisch uitzicht. Eenmaal aangekomen op het station moest ik wachten op de bus richting Port Stephens. Ik vulde mijn tijd met een goede cappucino die ik dankzij de meest irritante deksel ooit gedeeltelijk over mijn (witte...) t-shirt gooide. Dat betekent dus weer wassen aangezien ik geen andere schone heb. Daar gaan we weer; backpackersdilemma!

Na een halfuurtje was de bus er, de buschauffeur was enorm aardig en ging me afzetten bij de deur van het hostel. Bovendien mocht ik doorgaan voor student dus dat betekende de helft van de prijs! Bingo. Bij de busstop ontmoette ik ook een Deens meisje, Britta, die naar hetzelfde hostel ging als ik (ontdekt dankzij dezelfde buschauffeur). Onderweg kletsten we wat en eenmaal bij het hostel bleek dat we in dezelfde kamer zaten. De aankomst in het hostel was trouwens de beste tot nu toe in Australie. De eigenaresse, Sandy, was zo enorm aardig. Ze liet ons alles zien en vertelde enorm veel over de omgeving. Het hostel zelf is ook fantastisch; kleine bungalows in het midden van de bomen. Net alsof je in de jungle zit. Klein, sociaal en een soort thuis. Perfecte plek dus. Helaas zat het weer lichtelijk tegen, ondanks de redelijke temperatuur deed het me denken aan Nederland; regen.

Goed, ingecheckt en wel gingen Britta en ik naar onze kamer. Hier ontmoette we een ander kamergenootje uit Canada, wederom superaardig. Nadat we wat spullen hadden gedropt besloten we om boodschappen te gaan doen. Sandy bood ons aan om ons af te zetten bij het winkelcentrum. Dit aanbod namen we natuurlijk aan en even later liepen we in de Aldi met ons boodschappenkarretje. Dik een uur later liepen we met (veel te veel) boodschappen de supermarkt uit. Laten we het er maar op houden dat ik veel kan eten, delen, sporten, meer eten en alsnog genoeg heb voor de volgende locatie. Haha, ach beter dan te weinig eten en zoveel kostte het ook weer niet (...).

We namen de bus terug richting het hostel. De buschauffeur die we troffen was wederom enorm aardig en liet ons voor een persoon (mét korting) reizen. Ha, heerlijk dit. Bij het hostel pakten we alles thuis. Ik besefte dat ik écht heel veel eten had dus nam maar snel wat fruit zodat het wat minder leek. Britta ging eten koken en ik kletste met wat anderen (over reizen, wwoofen en andere dingen) terwijl ik mijn kilozak druiven deelde. Met eten maak je altijd vrienden!

Vervolgens liepen we naar boven aangezien dat de plek met WIFI was. wederom gratis (had ik het woord perfect al genoemd?). Hier ontmoette ik weer veel anderen, ook een meisje met wie ik waarschijnlijk in Nieuw-Zeeland een deel samen kan reizen. Even later kwam ook de eigenaar langs met de 'huisslang'. Gelukkig had ik mijn camera daar en kon ik met mijn nieuwe vriendje op de foto. Na dit sociale momentje gingen we door naar een ander sociaal momentje; film kijken in de gameroom. Ik had nog steeds geen honger maar besloot om toch maar wat yoghurt met fruit mee te nemen (ik moet toch wat met mijn wintervoorraad). Er volgde dus een chillavondje met de film 'Frozen'. Heerlijk disney met foute liedjes enzo, het moet een leuk beeld zijn geweest met vijf meisjes van verschillende nationaliteiten. Een europees gezelschap trouwens; Duits, Frans, Engels en Deens. Na de film was het tijd voor wat afwas, wifi en naar bed. Op naar een nieuwe dag. Hopelijk dus droger. En anders geniet ik in de regen gewoon lekker verder!