Aankomst WWOOF adres

Vanochtend schoot ik om 07:10 wakker. Shit, wekker niet gegaan. Ik had 30 minuten om bij de bus te komen op het centraal station. Ik vloog naar de badkamer, poetste mn tanden en kleedde me om. Daarna rende ik terug naar mn hostelkamer, propte de laatste dingen in mijn backpack om vervolgens uit het keukenkastje in de kelder mijn eten voor onderweg op te halen -geen tijd voor ontbijt-. Ik sprintte de trap weer op richting receptie, hier stond ik twee minuten ongeduldig te trappelen om vervolgens mijn sleutel af te geven en uit te checken. Mijn kussenhoes en laken was ik vergeten maar de vrouw achter de balie.liet me gaan toen ik zei dat ik haast was. Buiten was het gelukkig droog. Ik sjeeste naar de dichtsbijzijnde metrohalte, kocht een kaartje en stapte ietwat op de gok in een metro. Goed gegokt dus juiste halte eruit! Daar een vriendelijke meneer naar de bus gevraagd, naar een verkeerde bus gelopen, toen in de juiste bus. Hoppa. Tas afgegeven, naar binnen gestapt en welgeteld 5 minuten over voor vertrek. Oei, wat was ik blij dat ik zat.

In de bus maar meteen alle medicatie genomen en een broodje gegeten, dat geren en gevlieg was niet echt bevorderlijk voor mijn staat van zijn. Ik had wel een superluxe bus met wifi en stopcontact dus dat was chill, ik stuurde snel een berichtje naar het thuisfront en viel in slaap.

Toen ik wakker werd keek ik naar buiten en werd ik enorm blij verrast. Overal was het groen, ik zag bomen en heuvels en vlaktes met kuddes schapen en koeien. Yes! Dit is wat ik verwachtte; de natuur in! Ik hoestte meteen de hele bus wakker -sorry- maar voelde me verder wel wat beter. Na een uurtje rijden kwamen we aan op het busstation in Canberra, ik zou worden opgepikt door mn WWOOF adres dus liep hier wat rond (het was niet groot hoor, 1 wachtruimte en 2 zijdes met plek voor 5 bussen). Ik wachte best lang, raakte een beetje in paniek omdat er maar niemand kwam en ik geen internetverbinding had. Uiteindelijk.plofte ik met thee neer op de stoep voor het station. Hier zat ik pas een paar minuten toen Ben, de zoon van het stel van de boerderij mij op kwam halen. Hij was ietwat verlaat doordat ze langer hadden gewerkt en zei wel duizend keer sorry. Ik was allang blij dat er iemand was dus ging vrolijk en opgelucht met hem mee in de auto. Onderweg genoot ik van het uitzicht en kletsten we wat. Eenmaal bij de boerderij maakte ik kennis met de andere WWOOF-ers, Ricky (een duits meisje), Ben en Janny (een frans stel). Ik kon meteen aanschuiven voor de lunch, donders wat was dat lekker. Ik kreeg een biefstuk, gegrillde groenten (van de tuin) en aardappels uit de oven ( ook vers). Jummie, ik at veel meer dan ik aan kon dus mijn buik explodeerde zo wat na die tijd. Maar het was het waard :)

Na het eten showden de anderen mijn kamer. We hebben een soort WWOOF-huis met twee gebieden, aan de ene kant is een keuken met een chillroom en 2 slaapkamers, aan de andere kant zijn nog 2 slaapkamers met elk 2 bedden. Ik kon bij het gedeelte van de slaapkamers een bed uitkiezen, superchill om weer een eigen kamer te hebben (ik hoef hem niet te delen omdat we met zo weinig zijn). Nadat ik mn spullen had gedumpt kletste ik wat met het Duitse meisje over van alles en nog wat. Daarna zocht ik wat werkkleding uit (pyamalook maar supercomfortabel en beschermend) want er moest gewerkt worden! Ze werken hier elke dag 's ochtends van 07:30 tot 11:30, dan is er lunch (het grootste maal) en dan wordt er of doorgewerkt tot 3u of er wordt later op de avond gewerkt, dat hangt van het weer af (is het te warm dan is er een pauze). Vanwege de hitte begonnen we dus om 17:00 nog een keer. Ik moest twee uur lang onkruid wieden rondom komkommerplantjes maar het was best leuk, het resultaat aan het einde geeft voldoening. Na het werken chillden we wat met zn vieren, soort naborrelen. Hierna nam ik een douche, deed nog gezellig (haha) en dook vervolgens in bed. Hier werd ik vergezeld door een megakever die zo ineens om de hoek kwam vliegen en op mijn kussen ging zitten. Mooi beestje maar geen goede bedgenoot dus ik heb hem netjes buitengezet met een bakje en een stukje papier. Langleve de weghaalskills van Anton,afkijken is een kunst.

Nu ga ik gauw naar bed, de wekker gaat om half 7. Hopelijk voel ik me morgen weer een stukje beter. Ik heb in elk geval het gevoel dat de antibiotica aanslaat!