Week 4 in Canada (part 1/2)

Maandag werd ik door Jude wakker gemaakt voor het ontbijt, niet zo liefelijk dit keer maar met hard bonzen op de deur die hij niet open kon krijgen. Na een kommetje yoghurt stapte ik met Gerrian en de kids op de fiets om nog even naar buiten te gaan, het zou namelijk megawarm worden die dag dus nu kon het nog. De lucht was al erg benauwd wat niet zo bevorderlijk was voor mijn hoofdpijn. We reden langs de dollarstore, haalde wat spullen voor Canada Day en na een snelle drinktussenstop bij de supermarkt fietsten we weer terug naar huis. Gerrian bracht Myra naar bed en ondertussen begon ik met Jude aan ons kookdagje samen. Eerst maakten we aardbeientaart van de versgeplukte aardbeien. Vervolgens was het alweer tijd voor lunch. Aangezien ik me echt niet lekker vond hield ik even een rustmomentje en werd ik gelukkig met koken geholpen door Gerrian die al wat dingen voorbereidde. Toen ik me weer iets beter voelde flanste ik met Jude echte menukaarten bij elkaar om vervolgens weer terug naar de keuken te gaan om de rest van het avondeten klaar te maken: spiesjes en mais voor op de barbecue. Toen we alles voor hadden bereid was er nog wat tijd over. Om er toch even uit te zijn reden we naar de Casco, een soort Ikea-supermarkt. Alles is groot hier in Canada. Jude en Myra vonden vooral de proefkraampjes interessant en ook Gerrian en ik klaagden niet over alle hapjes. Ik zag onze eetlust al verdwijnen... had ik daarvoor nou in de keuken gestaan? Eenmaal thuis hadden we allemaal weer wat meer energie en ging ik verder met koken. De barbecue bleek geclaimd te zijn door een wespenfamilie dus in plaats van buiten eten maakten we de rest klaar in de oven. Het duurde allemaal wat langer, de aardappeldingetjes waren nog ietwat mislukt maar gelukkig smaakte het even later best okee. In elk geval was het toetje superlekker. Jude bleek nog een kleurwedstrijd gewonnen te hebben en ging nog met Gerrian naar de supermarkt om zijn prijzenpakket op te halen. Toen ze terugwaren maakte ik met Gerrian en Jude shirts voor Canada Day zodat die nog even konden drogen. De kids werden in bed gelegd en Gerrian en Joel gingen dit keer écht even op date. Ik was erg moe maar dook achter de computer voor een bijwerksessie van mijn blog en foto´s.

Dinsdagochtend ging alles een beetje anders dan normaal. Joel was ietwat ziek geweest die nacht (vanwege het eten van die date?) dus we deden lekker rustig aan. Jude ging naar zijn eerste voetballes en Joel, Myra en ik kwamen later kijken. Het was allemaal nog heel erg spannend en ingewikkeld dus het meeste van de tijd rende Jude gewoon heel hard achter de bal aan. Nadat er 1,5 uur gespeeld was in de klamme hitte was het genoeg voor Jude en gingen we terug naar huis. Myra ging slapen en ik had wat ´Jude-tijd´ (fimpjes en foto´s van mijn reis bekijken). Toen iedereen weer wakker was schoven we aan tafel voor lunch. De Canada Day shirts werden aangetrokken en we stapten in de auto richting de stad. Nadat deze geparkeerd werd onder de Art Gallery dumpten we de spullen bij de gardarobe om vervolgens naar het park ernaast te lopen waar de activiteiten aan de gang waren. Al gauw werd de lucht donkerder en niet veel later werd er dan ook weer een sprintje terug getrokken naar de Art Gallery om te voorkomen dat we helemaal doorweekt zouden worden. Binnen deden we knutselactiviteiten en bezochten we de toffe ´Music-Hall´ waar een soort kathedraal was nagebouwd met een geluidsinstallatie en een stuk of 18 boxen. Elke box had zijn eigen ingezongen stem en samen maakte het een harmonie. Echt heel bijzonder. Buiten was het inmiddels weer droog dus we liepen terug naar het park voor nog een aantal activiteiten. Op het gras aten en dronken we wat. Myra en Jude molken nog een koe en vervolgens liepen we richting Down-Town om hier de mensenmassa te bezichtigen. Nog snel even wat touristische foto´s en toen naar een bakker om wat broodjes te kopen. Net op het moment van betalen brak de hemel weer open en kwam er een mega regenbui voorbij. Na even schuilen en eten (goede timing) liepen we terug richting de auto. Thuis aten we nog even wat kleins en vervolgens gingen Myra en Jude naar bed. Toen Myra sliep stapte ik met Gerrian weer in de auto om naar het vuurwerk te gaan. Gelukkig vonden we een parkeerplekje en na even lopen propten we onszelf tussen de massa op het grasveld, handig zo maar met zijn tweetjes. We vermaakten ons met een puzzelboekje die met mijn mobiel werd belicht, dat moet een grappig gezicht zijn geweest. Alsof er iemand boven het er niet mee eens waren begon het vijf minuten voor het vuurwerk weer te regenen, ons picknickkleed bleek multifunctioneel en diende als paraplu. De weergoden bleken ons toch goed gezind en een minuut voor het vuurwerk was het droog. De show was zelf echt fantastisch. Twintig (!) minuten lang Oh en Wauw. Tegen half elf liepen Gerrian en ik weer met de menigte mee terug naar de auto. We reden snel naar huis waar we dus erg laat in bed lagen. Wat een heerlijk avondje.

Woensdag kreeg ik een verassingsdag, er was mij verteld dat ik vroeg op zou moeten maar ik werd verrassend laat wakker (de kids en dus Gerrian sliepen langer door). Na een snel ontbijtje sprongen we in de auto met allerlei spullen. We moesten best ver rijden, halverwege namen we de ferry naar Quebec om hier via allerlei kleine dorpjes aan te komen bij Parc Omega. Een soort avonturenpark Beekse Bergen maar dan met Canadeze dieren. Supervet. We begonnen met een kopje koffie en bij het cafeetje zag ik al een babyhertje en een bever. Toen we daadwerkelijk op pad gingen bleek het nog veel toffer. Gerrian had wortels ingeslagen en een paar meter verderop stond het welkomscomitee al klaar (een stuk of vijf rendieren). Er volgde echt een megatof dagje, vol met het voeren van rendieren met de grootste geweien die je maar kan voorstellen. We aaiden herten, werden nog bijna aangevallen, lunchten temidden van de dieren, lachten om de everzwijnen en bewonderden de buffels. Halverwege bezochten we nog een boerderij waar we de gebruikelijke kippen, koeien en geiten zagen. Hier dronken we homemade lemonade en maakten Jude en Myra een rondje op de pony. We reden hier met een soort traktorhuifkar van en naartoe, echt wel grappig. Een van de hoogtepunten was het zien van een bever van heel vlakbij, deze was al zo gewend aan mensen dat hij niet eens meer om keek als er een auto voorbijkwam. Zelfs van een wortel schrok hij niet zo heel erg (haha, ja dat hadden we geprobeerd). De wolven bleken wonder boven wonder ook buffels te lussen en we werden nog verrasd door twee kleine babybeertjes (die overigens niet rondliepen). Tegen het einde stopten we nog bij een meer om hier forellen te voeren, een aantal waren echt supergroot en ze waren echt heel goed te zien in het heldere water. Wat een dag, Wauw met een hoofdletter W. Eenmaal terug in de auto waren de kids erg druk en niet in slaap te krijgen. Thuis bleek Joel als de perfecte echtgenoot alles klaar te hebben dus we konden meteen aanschuiven voor eten. Het was kinderbedtijd en even later keek ik met Gerrian en Joel nog een supergrappige maar vage serie in de kelder. Wat een heerlijk verassingsdagje.

Donderdag was het tijd voor mijn eerste echte oppasdag. Ik was vroeg wakker en verplaatste mij vanwege ontbijtgeluiden van beneden toch maar naar de eettafel. Na het ontbijt had ik nog erg veel moeite met spelen met Jude. Ik besloot maar gauw een kopje koffie naar binnen te tanken om zo hopelijk wat meer wakker te worden. Tegen de tijd dat Myra in bed lag had ik gelukkig wat meer energie. Gerrian werd uitgezwaaid en ik besloot om met Jude wat te gaan kleuren -dat was lang geleden-. We maakten een aantal voetbaltekeningen die elk op de muur werd gehangen. Toen Myra wakker was en uit bed gehaald (al snel stil gelukkig) deed zij ook mee in onze tekensessie). Iets na twaalven besloot ik lunch klaar te maken maar het brood bleek beschimmelt. Myra kreeg wel haar eten en vervolgens stapte ik met de kids op de fiets naar de supermarkt om hier nog een broodje te halen. Vervolgens bezochten we de bibliotheek waar we een tijdje zaten. Ik las wat boeken voor en we namen wat mee voor thuis. Toen de kids drukker werden stapten we weer op de fiets om naar de speeltuin te gaan. Er volgde een uurtje buitenspelen waarbij vooral de schommel en glijbaan favoriet waren. Nadat het weer en niet meer zo goed uit zag gingen we weer terug naar het huis. Hier aten we een snack (die had Gerrian natuurlijk al klaargemaakt) en vervolgens speelden we nog dik een uur in de kelder. Tegen vier uur kwam Gerrian thuis, net op tijd want Myra had het wel weer gehad met mij haha. Ik schoot snel in de hardloopkleren en liep buiten een rondje. Het regende een beetje en met het iets koudere weer dan de dagen ervoor een perfect moment voor inspanning. Eenmaal terug thuis dook ik onder de douche om vervolgens na te eten. De kids gingen vroeg in bed en samen met Gerrian ging ik nog even op pad. We bezochten wat kledingwinkeltjes en eindigde bij een ijsjeswinkel die net open was en gratis ijs weggaf. Dat hoef je twee Nederlanders natuurlijk nooit twee keer te zeggen dus we vulden het bakje met alles wat kon en smikkelden even later van ons toetje. Thuis was ik toch wel erg moe en ging ik gauw naar bed.