Terug in Bangkok & Ziek

De treinreis die volgde was helaas niet zo leuk als gepland, vanaf 1 uur s nachts werd ik vele malen wakker. Elke keer voelde ik me zieker dan voorheen, keelpijn, hoofdpijn en koortsig. Kortom geen pretje. Toen we om half 6 aankwamen op het station voelde ik me ellendig, ik had bijna geen stem meer en zweette me kapot ondanks dat het nog erg fris was. Ik pakte de metro richting mijn hostel, die ik na een aantal keer heen en weer lopen toch aardig snel vond. De apotheken waren nog dicht omdat het zo vroeg was dus nog geen medicatie voor mij. In de supermarkt kocht ik wel alvast keeltabletjes. De man van de receptie van het hostel had vast medelijden met mij want ondanks dat ik veel te vroeg was mocht ik alvast inchecken en naar mijn kamer. Hier dook ik meteen mijn bed in.

Toen ik drie uur later wakker werd voelde ik mij nog steeds een hoopje ellende. Ik kleede me om -geen energie voor een douche- en bergde wat spullen op. Mijn ogen knalden bijna uit mijn hoofd dus ik besloot linia recta naar de apotheek te gaan voor een dosis paracetamol. Op de terugweg naar het hostel besloot ik om wat te eten bij een hip koffiezaakje. Hier ontmoette ik een Duits meisje die in hetzelfde hostel als ik verbleef (10 meter verderop). We kletsten wat en ik knapte iets op van het eten & drinken (en de pijnstillers). Hierna liepen we samen terug richting het hostel. Ik settelde me achter een computer om wat dingen voor in Australie te regelen. Ondertussen twijfelde ik over een dokter, zoals ik me voelde kon ik eigenlijk niet het vliegtuig in. Na overleg met mam besloot ik om toch maar even af te wachten. Een paar uur later liep ik even naar buiten voor wat 'frisse lucht' (smog overal in Bangkok) en verplichtte ik mezelf watte eten. Het straateten sprak me totaal niet uit dus ik bezweek maar weer voor mijn favo yoghurt met cornflakes, wel haalde ik bananen voor de vitamientjes en instant noodles voor wat zout. Eenmaal in het hostel liep ik weer naar de gemeenschappelijke ruimte om alles op te eten. Hier trof ik een Duitse jongen, Janis, die ook noodles aan het klaar maken was. De uren die volgden maakte ik al etend en kletsend vol. Ook lukte het me eindelijk om foto's op mijn weblog te zetten, via de ipad van Janis en het kaartje van mijn mobiel wou het systeem ze accepteren. Gelukig voelde ik mij het tweede deel van de dag veel beter dan vanochtend.

Na nog wat dingen geregeld te hebben op de computer liep ik naar mijn kamer. Hier ontmoette ik een Thaise jongen die meedoet aan de demonstraties, we hadden een enorm interessant gesprek over de overheid en corruptie. Daarna skypte ik met mama om vervolgens mij klaar te maken om te slapen. Hopelijk voel ik me morgen beter dan vandaag, zolang ik maar fitter het vliegtuig in kan ben ik al gelukkig. Ziek zijn is kak, helemaal in je eentje in een ander land.