Grouse Mountain (wat een klim...)

Mijn wallen worden volgens mij elke dag groter. Ik dacht dat ik gisteravond op tijd in bed lag, helaas kon ik alsnog niet slapen. Maar goed, hupsakee vanochtend er toch uit om naar beneden te slenteren voor het ontbijt.

Ik kletste wat met een van de jongens van gister en smokkelde eten mee voor lunch (typisch backpacker). Vervolgens pakte ik mijn backpack in met zo weinig mogelijk spullen en liep ik in sportkleding naar buiten, er stond weer een actief dagje op de planning. Buiten was het lichtelijk bewolkt, er hing een soort mist over de bergen. De temperatuur was nog steeds fijn dus ik had niets te klagen. Via de winkelstraten liep ik naar het informatiecentrum. Na wat reisinformatie kocht ik bij het Waterfront Station een busdagkaart en nam toen de seabus naar de overkant (supergrappig, soort van ferry maar dan anders). Aan de overkant nam ik met tig andere toeristen de bus naar Grouse Mountain, mijn bestemming van vandaag. Eenmaal hier aangekomen begon ik aan de klim naar boven. Bij het beginpunt stonden al tig waarschuwingsbordjes, veel anderen deden rek en strek oefeningen en ik vond het allemaal maar wat overdreven. Ik wist dat het een klim van 1,5 uur zou zijn maar dacht dat ik dat na al dat hiken wel aankon. Dat viel dus even duizend tegen, het was gewoon een ellendig lange trap met ongelijke rotstreden (af en toe zelfs met de handen klimmen). In het begin ging het nog dik prima, met muziek op (lekker Nederlands; Racoon) stapte ik naar boven. Alleen net toen ik dacht dat het wel zwaar begon te worden en me afvroeg hoelang het nog zou duren kwam ik een bord tegen: je bent op 1/4. Ik zal maar niet citeren wat iedereen hardop zei maar ik deed lekker mee. Goed, een korte pauze, water naar binnen gewerkt en toen weer verder. Gelukkig was ik niet de enige die de klim deed en met alle andere toeristen moedigden we elkaar een soort van aan, we zaten immers in hetzelfde schuitje.

Zwaar bezweet en met vermoeide benen kwam ik een uur en twintig minuten later boven aan. Foei, dat was me de work-out weer wel. Dacht ik dat het een mooi uitzicht zou zijn, bleek de bewolking nog over de berg te hangen en zag ik dus helemaal niets. Jahoor.. had ik weer. Gelukkig waren er ook andere activiteiten boven dus nadat ik mezelf vol had getankt en een kaartje voor de terugweg (met de gondola) had bemachtigd lie[p ik naar een veld verderop voor een vogelshow. Supervet om al die lokale vogels zo vlakbij te zien. Tegen het einde werd de show een beetje ingekort omdat een 'wilde' arend boven de showvogels begon te vliegen dus dat werd lichtelijk gevaarlijk. Na de show verplaatste ik mezelf naar het gebied met de grizzlyberen (!). Wauw, wat een indrukwekkende beesten. Ik had veel geluk want de beren zaten vlakbij het hek en waren erg actief (ik had verhalen gehoord van anderen die ze amper konden zien). Na wat luisteren naar de informatie liep ik door naar de Lumberjack show. Inmiddels was de zon doorgekomen en genoot ik in de warmte van deze grappige voorstelling. Het was een soort nabootsing van een ouderwetse houthakkerswedstrijd waarin ze allerlei verschillende soorten competities hadden, dit keer verpakt in een komisch jasje. Ik heb veel gelachen. Toen ik weer terug liep naar het aankomstcentrum bleek het uitzicht ook tevoorschijn zijn gekomen en genoot ik van het zicht over vancouver. Toch niet voor niks helemaal naar boven gegaan! Met de gondola ging ik weer naar beneden, ook hier had ik een mooi zicht op de Canadeze natuur. Eenmaal beneden stapte ik nagenoeg meteen in de bus terug naar het busstation. Hier liep ik nog wat rond in een soort binnenmarkt en kocht ik een ijsje (als beloning). Ik nam de seabus terug naar Vancouver en liep vanaf het water terug naar het hostel.

Toen ik hier aankwam was ik zo moe van alle activiteiten dat ik geen zin had om nog verder op pad te gaan. Ik sprong onder de douche en had gelukkig daarna wat meer energie, ik liep naar de keuken en maakte een simpel maaltje klaar. Hier kwam ik weer een van de jongens van de BBQ tegen. Samen zaten we wat in de eetzaal maar veel kletsten we niet echt. Ik was erg moe van de dag en hij had een megahangover van het stappen. Tegen achten liep ik dan ook maar naar mijn kamer om mezelf klaar te maken voor bed. Net toen ik het licht uit wou doen kwam mijn kamergenootje binnen. Ik was eigenlijk verbaasd dat ik die nog zag want ik had haar de afgelopen dagen geen moment in de kamer gezien (bleek dat ze een tweedaagse trip had gedaan). We kletsten even fijn maar algauw was ik echt te moe om iets zinnigs uit te kramen en besloot ik om te gaan slapen. Morgen weer een lange dag voor de boeg want 's avonds op reis richting Ottawa!