Gelukkig

11-04 Slaapkamer 21:07

Het vinden van een geschikte WWOOF plek is niet makkelijk. Je keuze baseer je op een stukje tekst van maximaal vijf regels en wat mailcontact daarna. Hoe fijn is het dan ook om op een plek te komen waar alles klopt, de omgeving, het huis, het werk en vooral de mensen. Geluk? Ik ben in elk geval gelukkig.

Vanochtend stond ik vroeg op aangezien er van mij verwacht werd dat ik nog wat taken volbracht. Haha, nooit een moment rust bij de familie Sullivan. Ik pakte dus snel de rest van mijn backpack in om na een ontbijtje de was buiten te hangen. Daarna vulde ik samen met Matt de emmer met onkruid ('de hele emmer vol?!' aldus Matt) die we naar de kippen brachten. Ik fikste nog wat kleine dingetjes voordat we uiteindelijk richting het station reden. Er volgde een kort afscheid met Michelle en even later zat ik alweer in de trein richting Brooklyn waar mijn andere WWOOF adres mij op zou pikken.

Het was een kort (prachtig) ritje met de gebruikelijke stiltecoupe-entertainment. In Brooklyn kreeg ik bij het uitstappen nog complimenten van twee oude mannen voor mijn 'schattige kussentje' (nekkussen) die aan mijn tas vas zat. Alles voor comfort! Na een half uurtje wachten in het zonnetje kwam mijn WWOOF host op de afgesproken tijd aan. Penny (de moeder) heette me meteen een warm welkom. Mijn spullen werder door Hayden (de vader) in de al zo volle auto ingeladen en ik nam achterin naast Correara (de dochter, iets ouder dan ik) in de auto plaats. Er volgde een megafijn ritje naar het huis met leuke gesprekken. Onderweg maakten we nog een stop bij de groentewinkel om spullen in te slaan voor het workshopweekend. De ouders zijn namelijk beiden kunstenaars, Hayden geeft een workshop tweedaagse bij hun thuis en Penny doet de catering (waar ik bij mag helpen). Ik kijk er nu al mega naar uit. Ook Coreara (lastige naam, ik mag Coz zeggen) is artistiek aangelegd. Het klikte al meteen vanaf tel een met alle familieleden. Toen we dichter bij het huis kwamen bleek dat we echt in de bushbush zaten. We moesten door drie andere hekken heen om bij het einde van de vallei (!) te komen. Onderweg werden we begroet door wilde kangaroes die door Ollie (oh vergeten; het kleine hondje) weg werden gejaagd. Af en toe moest Penny hard toeteren om het andere overstekende wild voor de auto weg te krijgen. Koeien op de weg, dan krijg je dat. De vallei was echt magisch mooi, supergroen, overal bomen, fluitende vogels en fladderende vlinders.

Het huis was bijna nog mooier dan de omgeving. Het is een op een japanse stijl gebaseerd huis met verschillende verdiepingen. Het heeft een megaveranda rondom het huis en is ruim en open gebouwd met het gebruik van veel ramen. Tijdens mijn rondleiding -na het uitpakken van de auto, thee drinken en een uitgebreide lunch- vertelde Penny mij dat het grootste gedeelte van het huis een oud decor is van de film de matrix. Hoe tof is dat?! Het interieur is geheel in stijl en het is gewoon echt een plaatje. Mijn kamer bleek boven te zijn en vanuit daar heb ik dankzij de vele ramen uitzicht over de hele vallei, mag ik hier blijven alsjeblieft?

Okee. Blijven misschien niet want contact met de buitenwereld is nagenoeg onmogelijk door geen telefoonbereik/internet. Daar kwam ik dus even daarna achter. Penny beloofde me dat ik later op de dag even achter de computer kon om wat berichtjes te sturen.

Ik kreeg ook een rondleiding buiten, we liepen langs de vele fruitbomen (proefsessies), bezochten de groentetuin en lieten de kippen los. Bovendien maakte ik kennis met Blaze het paard. Altijd fijn om ook met beesten bezig te zijn! Na de privétour was het ook nog tijd voor een paar uurtjes werk. Aangezien het gezin ook gedeeltelijk in Sydney woont waren ze al een tijdje niet in dit huis geweest. De spinnen hadden daarom ook voor de terugkomst het huis versierd met spinnenwebben. Ik was de gelukkige persoon om ze met een bezemsteel te vernietigen. Best een okee klusje, overal waar ik keek zaten webben dus ik was er wel een tijdje zoet mee. Toen alles webvrij was vermaakte ik mezelf nog even met het vegen van de buitenvloer om vervolgens te stoppen met werken voor vandaag. Ik kroop gauw achter de computer om mama en de rest gerust te stellen mocht ik niet reageren.

Binnen relaxte ik wat en proefde ik de zelfgemaakte rode wijn, ze hebben namelijk een kleine wijngaard vlakbij het huis. Echt wel lekker. Ik relaxte wat, schreef mijn details op in het WWOOF book voor het geval dat er wat gebeurd en schoof even later aan voor het avondeten. Heerlijke kip met groente uit de oven. We hadden megafijne en megamelige gesprekken aan tafel, het meest komische moment was mijn uitleg van het liedje 'dikkertje dap' nadat Hayden over Giraffen voeren begon. Je kan je vast voorstellen dat we een eind weglachten, het was net alsof ik hier al weken ben. Na het eten speelde ik een kort stukje op de piano en Hayden stimuleert me elke vijf minuten tot het zingen/schrijven van een liedje, dat krijg je met kunstenaars. Penny en Coz deden de afwas terwijl ik gewoon wat relaxte, heerlijk een avond niet opruimen. We kletsten nog even en vervolgens dook ik in mijn tweepersoonsbed. Zei ik al dat ik gelukkig was? Weltrusten!