Een dagje in dat wat over is van Christchurch.

Het felschijnende licht door de ramen maakte mij vanochtend wakker. Ik kleedde me gauw om en liep naar beneden waar ik een onbijtje maakte. Op de bank warmde ik op met een kommetje havermoutpap. Na wat kletsen met andere backpackers stapte ik richting de bushalte om hier even later de bus richting het centrum te pakken.

Mijn plan was om eerst naar de zondagmarkt te gaan en dan het centrum te verkennen. Na wat hulp van de buschauffeur en andere passagiers had ik mijn 'markt' gevonden. Het bleken circa 5 kraampjes met niet echt nuttige spullen. Ik proefde wat baksels bij een griekse bakker en fudge bij een ander kraampje maar het was veel tr duur om werkelijk te kopen haha. Naast het marktje was nog een soort wandelpad richting een bush, ik besloot deze te volgen en kwam uit in een soort bos. Gaaf zo ineens van de ene op de andere minuut alhoewel de bomen niet echt indrukwekkend waren vergeleken met alles wat ik tot nu toe gezien had. Na deze korte wandelroute liep ik door richting de bushalte. Onderweg zag ik echter een groot winkelcentra waar ik heen besloot te gaan vanwege de megagoedkope supermarkt die daar zat. Bij binnenkomst van het winkelcrentrum bleek het tien keer zo groot en druk als ik had verwacht. Na een kort rondje langs wat andere winkels ontvluchtte ik snel de drukte en liep ik de supermarkt binnen. Ik besloot maar meteen een goede voorraad in te slaan want de kans voor zulke goedkope booschappen kreeg ik waarschijnlijk niet meer. Een half uur later stopte ik alle spullen in mijn backpack en besefte ik dat ik met deze zware bagage de rest van dag zou reizen. Oeps. Ach, alles voor geldbesparing. Ik nam dan ook maar de bus richting het centrum. Eenmaal hier besefte ik hoe weinig er wel niet over is van dat wat ooit het levendige Christchurch was. Wat een trieste bedoeling, hoe meer ik er rondliep, hoe naarder ik werd. Het is moeilijk te omschrijven maar het voelde bijna als een oorlogsplek zonder de oorlog, een verlaten stad met veel afgezette delen.

Gelukkig kwam ik ook nog langs wat positieve delen. Vlakbij de buscentrale zat de 'rebuild mall', een moderne versie van een shoppingcentrum bestaande uit felgekleurde tanks/bunkers. Wel een tof gezicht ondanks de reden van dit centrum. Ik zocht wat naar een internetcafé maar besloot na een aantal keer heen en weer lopen de route voort te zetten richting het museum. Dankzij mijn volgeladen backpack nog een hele workout haha, helemaal omdat de wind op kwam zetten. Naast het museum zat de botanische tuin waar ik even rondliep, vervolgens ging ik het museum binnen voor een rondje uiteenlopende exhibitions. Gelukkig kon ik bij de ingang mijn tas achterlaten want snel was ik niet in het museum klaar. Wauw, overal verschillende dingen en elk stuk voor stuk interessant. Van dinosaurusexposities tot theekopjes uit de 19de eeuw. Alles supernieuw en modern, hetzelfde verhaal als voorheen. Na fijn snuffelen en rondlopen liep ik naar het informatiecentrum om te vragen naar een internetcafé, deze bleek er simpelweg niet meer te zijn maar ik werd doorverwezen naar de bibliotheek. Het was een kwartiertje lopen en ik was blij toen ik eenmaal binnen was, het waaide enorm buiten en er was niks leuks te zien onderweg. Bij de bibliotheek maakte ik gunstig gebruik van de wifi. Ik uploadde eindelijk al mijn foto's en checkte nog wat reisgegevens en kwam er toen tot mijn schrik achter dat mijn busticket voor morgen op een of andere manier niet goed was geboekt. Mijn volgende busticket was wel doorgekomen net zoals mijn hostel dus ik kon niet zomaar de route cancelen. Een nieuw busticket zat er ook niet in want dr bus was vol (ook andere organisaties). Lekker dan. Ik besloot om een lift proberen te krijgen vanuit mijn hostel. Het was al tegdn vijf uur dus liep ik richting de bushalte. Buiten was het naar weer, regen en de koude wind die ik eerder noemde. Samen met de schemerdonker veranderde Christchurch langzaam aan in een spookstad, niemand was natuurlijk op zondagavond met dit weer buiten. Bij de bushalte bleek dat ik nét de bus had gemist en moest ik dus bijna een uur wachten. Gelukkig was er een binnenwachtruimte die ik gezellig deelde met een stuk of twintig hangjongeren, ik heb in tijden niet zo vaak 'fucking' in 1 minuut gehoord. Die nieuwzeelanders kunnen er wat van. Toen mijn bus er eindelijk was stapte ik opgelucht in. Dit keer moest ik de buschauffeur overtuigen dat ik toch echt deze bus moest hebben maar hij zette me uiteindelijk vriendelijk bij het hostel af. Eenmaal daar deed ik meteen een poging tot het regelen van een lift. Dit lukte niet echt, een jongen wou me wel brengen maar dat betekende een 7 uur lange rit voor hem (het was dik drie uur rijden). Ik besloot maar nog een nacht in een hostel te blijven en morgen een bankhangdagje te houden. Een dagje bijkomen, Chirstchurch zelf ga ik niet meer in. Wat een nare plek. Ik kon verbazingwekkend mijn hostel nog cancelen toen ik ze opbelde dat ik niet zou komen en overmorgen was nog wel plek in de bus.

Opgelucht dat ik een soort van oplossing had stapte ik de keuken in om een avondmaaltje te koken. Na een snelle blik op de plank met gratis -achtergelaten- voedsel besloot ik dat het pasta werd. Verbazingwekkend genoeg waren nagenoeg alle ingredienten daar en gebruikte ik alleen een halve ui van mijzelf. Dat is pas geld besparen! (Had ik daarvoor nou al mijn boodschappen een dag lang meegseleurd.. nouja, komt later wel van pas!).

Ik at mijn goedkope maaltje gezellig op de bank temidden van vijf andere mannelijke backpackers die foute comedy series keken. Tegen half tien liep ik naar boven waar ik een soort van skypte met thuis. Het koste wat tijd en moeite maar het lukte uiteindeljjk toch om een gesprek te voeren -internetproblemen-. Hierna liep ik nog een verdieping omhoog, richting mijn bed. Na even lezen deed ik al gauw het licht uit. Geen tas gepakt, geen wekker gezet want morgen hoef ik helemaal lekker niks. Jeetje wat voelt dat verassend fijn!